১৯৮৫ চনত মেট্ৰিকুলেট হিচাপে তেজপুৰত উপস্থিত হোৱাৰ পিছত উচ্চতৰ মাধ্যমিক পৰ্যায়ত বিজ্ঞান পঢ়িবলৈ মই দুবছৰৰ বাবে তেজপুৰ চৰকাৰী বালক উঃ মাঃ বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰিছিলোঁ। বিজ্ঞান অধ্যয়ন কৰাৰ উপৰিও, সেইদিনবোৰত মই ক্লাব পৰ্যায়ত ক্ৰিকেট খেলিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলোঁ আৰু ক্ৰিকেট খেলিবলৈ শোণিতপুৰ, লক্ষীমপুৰ আৰু নগাওঁ জিলাৰ বিভিন্ন স্থানলৈ গৈছিলোঁ। লগতে বিভিন্ন তৰ্ক আৰু আকস্মিক বক্তৃতা প্ৰতিযোগিতাত যোগদান কৰি বহুতো পুৰস্কাৰ আৰু প্ৰমাণপত্ৰও লাভ কৰিছিলোঁ।
১০+২ৰ পিছত, মই উৰিষ্যাৰ কোৱেনঝাৰৰ চৰকাৰী অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত ৪ বছৰীয়া 𝗠𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗘𝗻𝗴𝗶𝗻𝗲𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 পাঠ্যক্ৰমৰ বাবে নিৰ্বাচিত হৈছিলোঁ। কিন্ত ১৯৮৭ চনত মই প্ৰাণীবিজ্ঞানৰ স্নাতক শ্ৰেণীৰ বাবে দৰং মহাবিদ্যালয়ত যোগদান কৰিছিলোঁ আৰু ১৯৯১ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ১ম শ্ৰেণীৰ ২০তম স্থান অধিকাৰ কৰি স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিলোঁ। দৰং কলেজত থকা দিনবোৰত, মই চুটি গল্প লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলোঁ, যাৰ বেছিভাগেই সেই সময়ৰ বিভিন্ন কাকত আলোচনী আদিত প্ৰকাশিত হৈছিল। মোৰ বহুতো বন্ধুৱে বাৰে বাৰে মোক নিজৰ চুটি গল্পৰ সংকলন এটি প্ৰকাশ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল। তেওঁলোকৰ প্ৰেৰণাতেই ১৯৯০ চনত, যেতিয়া মই দৰং মহাবিদ্যালয়ত পঢ়ি আছিলোঁ, তেতিয়াই মই মোৰ চুটি গল্পৰ সংকলন "বনতলী বাগিচাত এজোপা পলাশ" প্ৰকাশ কৰি উলিয়াইছিলোঁ।
তেজপুৰত থাকোঁতে, মই বিবেকানন্দ কেন্দ্ৰত যোগদান কৰাৰ উপৰিও, বৃক্ষ নামৰ এটি স্বেচ্ছাসেৱী সংগঠন আৰু যোগাসনৰ শিবিৰৰ দৰে একাধিক শিবিৰৰ সক্ৰিয় সদস্য আছিলোঁ। ফটোগ্ৰাফীৰ প্ৰতি থকা অহেতুক দুৰ্বলতাৰ বাবে ফটোগ্ৰাফীৰ প্ৰশিক্ষণ ক্লাছতো যোগদান কৰিছিলোঁ যদিও দুৰ্ভাগ্যবশতঃ মই সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিলোঁ। অৱশ্যে, মই তেজপুৰৰ জিলা পুথিভঁৰালৰ এগৰাকী নিয়মীয়া পঢ়ুৱৈ আছিলোঁ, য'ত মই কিছুমান ভাল কিতাপ পঢ়িব পাইছিলো। সেই দিনবোৰত মই তেজপুৰৰ কেইবাগৰাকী বিশিষ্ট ব্যক্তি যেনে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় খ্যাতিসম্পন্ন ফটোগ্ৰাফাৰ নলিনী বৰুৱা, গায়ক পংকজ বৰদলৈ, শিক্ষাগুৰু ধৰ্মদাস চৌধুৰী, নিপন গোস্বামী, স্বাধীনতা মহন্ত বাইদেউ আৰু বহুতো ব্যক্তিৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিব পাৰিছিলোঁ যিসকলে মোক পৰিপক্কতা, দায়িত্ববোধ আৰু যোগাযোগ দক্ষতা আহৰণ কৰাত সহায় কৰিছিল।
১৯৯২ চনত মই গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত স্নাতকোত্তৰ শ্ৰেণীত যোগদান কৰিছিলোঁ। মোৰ অধ্যয়নৰ ক্ষেত্ৰখন আছিল জীৱবিজ্ঞান (পতঙ্গবিজ্ঞান বা এণ্টম'লোজী)। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত স্নাতকোত্তৰ শিক্ষাৰ্থী হিচাবে থকা সময়তে মই "𝗖𝗮𝗹𝗹 𝗠𝗲" নামৰ এটা সংস্থাত আংশিক সময়ৰ বাবে "ডেলিভাৰী বয়" হিচাবে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলোঁ। অৱশ্যে মই কেৱল বন্ধৰ দিন বা অৰ্ধ ছুটিৰ দিনবোৰতহে কাম কৰিছিলোঁ। ডেলিভাৰী বয় হিচাবে মোৰ কাম আছিল "𝗖𝗮𝗹𝗹 𝗠𝗲" নামৰ সংস্থাটোৰ গ্ৰাহকসকলৰ বিদ্যুতৰ বিল পৰিশোধ কৰা, গেছৰ চিলিণ্ডাৰ, পাৰ্টি অৰ্ডাৰ, উৰাজাহাজ আৰু ট্ৰেইনৰ টিকট যোগান ধৰা আদি। ১৯৯৪ চনত মই গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ১ম শ্ৰেণীৰ ১৩তম স্থান অধিকাৰ কৰি স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ কৰিছিলোঁ।
লগে লগেই মই মুম্বাইস্থিত ফাৰ্মাচিউটিকেল কোম্পানী "গুফিক"ত চাকৰি এটা পাইছিলোঁ। ১৯৯৪ চনৰ আগষ্ট মাহত প্ৰশিক্ষাৰ্থী 𝗠𝗥 হিচাপে যোগদান কৰি মই ক্ৰমান্বয়ে ক'লকাতা আৰু মুম্বাইত দুটা প্ৰশিক্ষণত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলোঁ। প্ৰশিক্ষণ সফলতাৰে সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত তিতাবৰ, যোৰহাট, শিৱসাগৰ, গোলাঘাট, বোকাখাত, ডিমাপুৰ আৰু কোহিমাত ফাৰ্মাচিউটিকেল কোম্পানীটোৱে চিকিৎসক সকলৰ ওচৰত জীৱনদায়ী ঔষধ প্ৰমোচনৰ বাবে মোক নিযুক্ত কৰিলে। ১৯৯৫ চনৰ এপ্ৰিল মাহলৈ গুফিকত 𝗠𝗥 হিচাপে কাম কৰিছিলোঁ।
১৯৯৫ চনৰ বহাগ বিহুৰ পিছত, মই আমগুৰিৰ এখন বিদ্যালয়ত বিজ্ঞানৰ শিক্ষক হিচাপে যোগদান কৰাৰ আমন্ত্ৰণ লাভ কৰো। সেই বিদ্যালয়খনত তিনি মাহ কাম কৰাৰ পিছত, মই যোৰহাটৰ কেন্দ্ৰীয় মহবিদ্যালয়ত প্ৰৱক্তা হিচাপে নিযুক্তি পাইছিলো। কিছুদিন কাম কৰাৰ পিছত সম্পূৰ্ণ ব্যক্তিগত কাৰণত কেন্দ্ৰীয় মহবিদ্যালয়ৰ প্ৰৱক্তা পদৰ পৰা পদত্যাগ কৰিছিলোঁ।
সেয়া আছিল আগষ্ট মাহ, ১৯৯৫ চন। মাহটোৰ শেষৰ ফালে, মই প্ৰাণীবিজ্ঞানৰ প্ৰৱক্তা পদৰ বাবে টংলা মহাবিদ্যালয়ৰ সাক্ষাৎকাৰত উপস্থিত হৈছিলোঁ। সাক্ষাৎকাৰৰ দুদিন পিছতেই পৰিচালনা সমিতিয়ে সেই পদৰ বাবে মোক নিৰ্বাচিত কৰা বুলি পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছিল আৰু ১৯৯৫ চনৰ শিক্ষক দিৱসৰ দিনা মই টংলা মহাবিদ্যালয়ত প্ৰাণী বিজ্ঞানৰ সহকাৰী অধ্যাপক হিচাপে যোগদান কৰিছিলোঁ।
মই তেতিয়া ২৭ বছৰীয়া চফল ডেকা। মহাবিদ্যালয়ৰ শ্ৰেণীবোৰ শেষ হোৱাৰ পিছত, মোৰ ছাত্ৰসকলে মোক ক্ৰিকেট খেলিবলৈ খেলপথাৰলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰিছিল। মই তেওঁলোকৰ অনুৰোধ প্ৰত্যাখ্যান কৰা নাছিলোঁ। সোনকালেই মই তেওঁলোকৰ সৈতে মিলি গৈছিলোঁ। তেওঁলোকে কৈছিল, মোৰ চেহেৰা আৰু বেটিং শৈলী হেনো সেই সময়ৰ শ্ৰীলংকাৰ ক্ৰিকেটাৰ সনথ জয়সূৰ্যৰ দৰে আছিল আৰু সেয়েহে তেওঁলোকে মোক "জয়সূৰ্য" বুলি মাতিছিল। তেওঁলোক তেতিয়া একোজন অমায়িক ছাত্ৰ আছিল আৰু বৰ্তমানৰ একোজন দায়িত্বশীল নাগৰিক।
১৯৯৬ চনৰ জানুৱাৰী মাহত টংলাত নতুনকৈ এখন ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয় (𝗧𝗘𝗠𝗛𝗦) প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ যো-জা চলি আছিল। উক্ত ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয়খনত অংশকালীন অতিথি শিক্ষক হিচাপে কাম কৰাৰ এটা প্ৰস্তাৱ পাইছিলোঁ। যিহেতু সেই সময়ত টংলা মহাবিদ্যালয়ত মোৰ পদটো নিয়মীয়া কৰা হোৱা নাছিল, মই প্ৰস্তাৱটো গ্ৰহণ কৰিছিলোঁ। এনেদৰে ১৯৯৬ চনৰ জানুৱাৰী মাহৰ শেষৰ পৰা মই দুয়োখন শিক্ষানুষ্ঠানতেই শৈক্ষিক পৰিৱেশ প্ৰভাৱিত নকৰাকৈ কাম কৰা আৰম্ভ কৰিছিলোঁ। একে বছৰতে, অৰ্থাৎ ১৯৯৬ চনৰ ২৩ জুলাইত মই বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিলোঁ। Archana মোৰ জীৱনলৈ আহিছিল। তেওঁ বৰ্তমান টংলা মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰাণীবিজ্ঞানৰ এগৰাকী অধ্যাপিকা। মোৰ পত্নী অৰ্চনা এগৰাকী দয়ালু মহিলা আৰু মোৰ সকলো কামতে তেওঁ মোৰ বাবে প্ৰেৰণা হৈ আহিছে। ১৯৯৯ চনত হিয়া (Atlanta) এক ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদ হিচাপে আমাৰ জীৱনলৈ আহিছিল। এতিয়া তেওঁ 𝗠𝗦 𝗥𝗮𝗺𝗮𝗶𝗮𝗵 𝗜𝗻𝘀𝘁𝗶𝘁𝘂𝘁𝗲 𝗼𝗳 𝗔𝗽𝗽𝗹𝗶𝗲𝗱 𝗦𝗰𝗶𝗲𝗻𝗰𝗲, 𝗕𝗮𝗻𝗴𝗮𝗹𝗼𝗿𝗲 ত ঔষধ বিজ্ঞানত উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি আছে।
মই দেখিছিলো যে টংলাৰ যুৱ প্ৰজন্ম অত্যন্ত প্ৰতিভাশালী আৰু তেওঁলোকক প্ৰয়োজন হোৱা একমাত্ৰ বস্তুটোৱেই হ'ল সঠিক নিৰ্দেশনা। মই তেওঁলোকৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো, যিয়ে তেওঁলোকক বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰখনলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিব পাৰে। সেই অনুসৰি, মোৰ সহকৰ্মীসকলৰ সহায়ত একেৰাহে দুবছৰত, আমি দুখন বিজ্ঞান প্ৰদৰ্শনীৰ আয়োজন কৰিছিলোঁ, এখন টংলা মহাবিদ্যালয়ত আৰু আনখন 𝗧𝗘𝗠𝗛𝗦 নামৰ ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয়খনত। উল্ল্যেখযোগ্য যে এই দুয়োখন প্ৰদৰ্শনীতেই বেছিভাগ শিক্ষাৰ্থীয়েই আগবাঢ়ি আহিছিল আৰু তেওঁলোকৰ উদ্ভাৱনী ধাৰণাবোৰ টংলাৰ ৰাইজৰ আগত তুলি ধৰিছিল। বৃহত্তৰ টংলাৰ লোকসকলে শিক্ষাৰ্থীসকলক প্ৰত্যক্ষ কৰি প্ৰশংসাৰে ওপচাই দিছিল। তেতিয়াৰ পৰা আজিলৈ মই মোৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে বিজ্ঞান প্ৰদৰ্শনীকে ধৰি বিভিন্ন বিজ্ঞান আধাৰিত কাৰ্যকলাপৰ লগত ব্যস্ত হৈ আছোঁ।
২০০৫ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত টংলাৰ পাঁচ গৰাকী যুৱশিক্ষাবিদ মোৰ ওচৰলৈ আহিছিল। তেওঁলোকে নতুন এখন ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয় আৰম্ভ কৰাৰ প্ৰস্তাৱ দাঙি ধৰি মোৰ সক্ৰিয় সহযোগিতা বিচাৰিছিল। মই প্ৰস্তাৱটো গ্ৰহণ কৰিছিলো আৰু সেই অনুসৰি জানুৱাৰী, ২০০৬ চনত আমি কেৱল ২১৫ গৰাকী শিক্ষাৰ্থীৰেই আৰম্ভ কৰিছিলোঁ আমাৰ বিদ্যালয় "অৰুনোদয় একাডেমী"। অৰুণোদই একাডেমী আজি সমগ্ৰ ওদালগুৰি জিলাতেই এটি পৰিচিত নাম। ১৩০০ৰো অধিক শিক্ষাৰ্থী আৰু উৎকৃষ্ট শৈক্ষিক অভিলেখেৰে অৰুনোদয়ে ইতিমধ্যে ১৬টা গৌৰৱময় বছৰ অতিক্ৰম কৰিছে।। বিগত ২০১০ চনত আমি অৰুনোদয় একাডেমীক উঃ মাঃ পৰ্যায়লৈ উন্নীত কৰি এটা পৃথক ভৱনত উঃ মাঃ শাখাৰ বিজ্ঞান আৰু কলা শাখাৰ পাঠদান আৰম্ভ কৰিছোঁ। অৰুণোদয় জুনিয়ৰ কলেজ বৰ্তমান বিশেষকৈ বিজ্ঞান শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰখনত সমগ্ৰ ওডালগুৰি জিলাৰ ভিতৰতেই এখন আগশাৰীৰ শিক্ষানুষ্ঠান।
অৰুণোদয় একাডেমীত আমি আমাৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক বিভিন্ন বিজ্ঞান আধাৰিত কাৰ্যকলাপত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ সদায় উৎসাহিত কৰি আহিছোঁ। মই নিজেই ছাত্ৰ ছাত্ৰীক 𝗡𝗖𝗦𝗖ৰ বাবে ৭০ টাতকৈও অধিক বিজ্ঞান প্ৰকল্পৰ নিৰ্দেশনা দিছো। আমাৰ বিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ 𝗡𝗖𝗦𝗖ত বিজ্ঞান প্ৰকল্প পৰিবেশন কৰি ভূয়সী প্ৰশংসা লাভ কৰিছে। তদুপৰি বিগত ২০১৬ চনত খৰগপুৰ আই.আই.টি.য়ে আয়োজন কৰা বিজ্ঞানৰ মডেল প্ৰতিযোগিতাত অৰুণোদয়ৰ শিক্ষাৰ্থীয়ে সমগ্ৰ ভাৰতৰ ভিতৰতেই দ্বিতীয় স্থান অধিকাৰ কৰিছে। মোৰ নিৰ্দেশনাত বিজ্ঞান প্ৰকল্পৰ কিছুমান বিষয় আছিল: সৌৰ গিজাৰ, পানী পৰিস্ৰাৱনৰ বিকল্প পদ্ধতি, স্বয়ংক্ৰিয় ৰেলৱে গেইট, ৰকেট উৎক্ষেপণত চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ প্ৰয়োগ, সুলভ আৰু পৰিবেশৰ অনুকুল শীতাতপ নিয়ন্ত্ৰণ, আৰ্দ্ৰভূমি সংৰক্ষণ, নৈপৰীয়া ইটা ভাটা আৰু ইয়াৰ পৰা হ'ব পৰা বিপদ সমূহ, শক্তি ৰাহি কৰিব পৰা পোহৰৰ ব্যৱস্থা, ঘৰুৱা আৱৰ্জনাৰ ব্যৱস্থাপনা, ঘৰত বনোৱা মহ প্ৰতিৰোধী ধূপ ইত্যাদি। ইতিমধ্যে মই নিজেও কোকৰাঝাৰ আৰু তিতাবৰত ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ ছেমিনাৰত মোৰ দুখন গৱেষণা পত্ৰ উপস্থাপন কৰিছোঁ। ২০০৭ চনৰ পৰা ২০১৬ চনলৈ ওদালগুৰি জিলাৰ বিভিন্ন বিদ্যালয় সমূহৰ শিক্ষাৰ্থী সকলক তেওঁলোকৰ বিজ্ঞান প্ৰকল্পৰ বাবে নিৰ্দেশনা দিবলৈ 𝗡𝗖𝗦𝗖ৰ ওদালগুৰি জিলা সমিতিৰ অনুৰোধত অবৈতনিক "সমল ব্যক্তি" হিচাপে সমগ্ৰ ওদালগুৰি জিলাৰ বিভিন্ন বিদ্যালয় সমূহ পৰিদৰ্শন কৰি ছাত্ৰ ছাত্ৰী সকলক উৎসাহিত কৰি আহিছোঁ।
২০০৮ চনত মই গুৱাহাটী প্লেনেটেৰিয়ামত টেলিস্কোপ নিৰ্মাণৰ ওপৰত ৩ দিনীয়া ৰাষ্ট্ৰীয় কৰ্মশালাত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলোঁ। সেই কৰ্মশালাখনে মোক ভাৰতৰ কিছুমান বিশিষ্ট বিজ্ঞানীক লগ কৰিবলৈ এক বহল মঞ্চ প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁলোকে মোক সঁচাকৈয়ে বহুত অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল আৰু বিজ্ঞান আধাৰিত কাৰ্যকলাপত কেনেদৰে জড়িত হ'ব লাগে, সেই কথাবোৰ শিকাইছিল। একে বছৰতে, আমাৰ পুত্ৰ গুণগুণ (শিৱমজ্যোতি)ৰ আগমনে আমাৰ পৰিয়াললৈ অধিক সুখ কঢ়িয়াই আনিছিল।
২০১২ চনত "𝗧𝗥𝗔𝗡𝗦𝗜𝗧 𝗢𝗙 𝗩𝗘𝗡𝗨𝗦" বা "বুধ গ্ৰহৰ বালক গমণ" নামৰ এক বিৰল মহাকাশীয় ঘটনাৰ সন্দৰ্ভত মই গুৱাহাটী প্লেনেটেৰিয়ামত পুনৰ এখন তিনিদিনীয়া ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ কৰ্মশালাত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ সুযোগ পাইছিলোঁ। কৰ্মশালাখনত অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত, মই এই বিৰল মহাকাশীয় ঘটনাটোৰ বিষয়ে শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত সজাগতা সৃষ্টি কৰিবলৈ ওদালগুৰি জিলাৰ বিভিন্ন বিদ্যালয়সমূহ পৰিদৰ্শন কৰিছিলোঁ।
৩১ জুলাই, ২০১২ চনত টংলা মহাবিদ্যালয়ত মোৰ সেৱা সমাপ্ত হ'ব লগা হৈছিল। প্ৰাণীবিজ্ঞান বিভাগৰ সহকাৰী অধ্যাপকৰ পদ সন্দৰ্ভত ২০০৯ চনৰ পৰা মোৰ বিৰুদ্ধে কিছু ষড়যন্ত্ৰ হৈ আহিছিল। সহকাৰী অধ্যাপকৰ এটা নিৰ্দিষ্ট পদত এগৰাকী কনিষ্ঠক নিযুক্তি দিয়াৰ বাবে সকলো কোণৰ পৰা এটা অবৈধ কিন্তু নিৰন্তৰ প্ৰচেষ্টা চলি আছিল। অবৈধ পদক্ষেপটোৰ বিষয়ে জনাৰ পিছতো মোৰ সকলো সহকৰ্মী তথা জ্যেষ্ঠসকলে নীৰৱ দৰ্শকৰ ভাওঁ দি থকাটো দেখি সঁচাকৈয়ে বেদনাক্লিষ্ট হৈছিলোঁ। হয়তো, তেওঁলোকৰো এই বিষয়টোৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কিছুমান ব্যক্তিগত লাভালাভ আছিল। মই ত্যাগ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলোঁ, কিয়নো এই যুদ্ধখনত ব্যস্ত থকাতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বহুতো কাম কৰিবলৈ বাকী আছিল। মই সুখী, কাৰণ টংলা মহাবিদ্যালয়ৰ সেই মূল্যৱান ১৮ টা বছৰত মই মোৰ ওপৰত ন্যস্ত সকলো ধৰণৰ দায়িত্বত মোৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠখিনি উজাৰি অৱদান আগবঢ়াইছিলোঁ।
সময়বোৰ বাগৰে। সেয়া আছিল ২০১৫ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহ। ভাৰতৰ প্ৰখ্যাত অপেছাদাৰী জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানী ছাৰ ইউ.এন.ডেকা ওদালগুৰি ভ্ৰমণৰ সময়ত একাপ চাহৰ নিমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰি আমাৰ ঘৰলৈ আহিছিল। তেওঁৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি, মই মুম্বাইৰ ভাবা আনৱিক গৱেষণা কেন্দ্ৰ (𝗕𝗔𝗥𝗖)ত অনুস্থিত হ'ব লগীয়া জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ এখন আন্তৰ্জাতিক সন্মিলনৰ বাবে আবেদন কৰিছিলোঁ। মোৰ শেহতীয়া বিজ্ঞান আধাৰিত কাৰ্যকলাপৰ সকলো বিৱৰণ তথ্য সহকাৰে প্ৰদান কৰি প্ৰপত্ৰখন পূৰণ কৰিলোঁ। আৰু এইটো এটা ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদৰ দৰেই আছিল যে মোৰ বাছনি পত্ৰখন ইমেইল আৰু ডাকযোগে আহিছিল। নৱেম্বৰ, ২০১৫ ত মই মুম্বাইৰ ভাবা আনৱিক গৱেষণা কেন্দ্ৰ (𝗕𝗔𝗥𝗖)ত ৫ দিনীয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মিলনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলো য'ত মই সমগ্ৰ বিশ্বৰ বিজ্ঞানীসকলক লগ পাইছিলো। নাছাৰ 𝗣𝗹𝗮𝗻𝗲𝘁𝗮𝗿𝘆 𝗦𝗰𝗶𝗲𝗻𝘁𝗶𝘀𝘁 ড° হেনৰী থ্ৰুপৰ সৈতে বাৰ্তালাপ কৰি মই আনন্দিত হৈছিলোঁ। তেওঁ যে অত্যন্ত সৰল আৰু যথেষ্ট হাস্যৰসবোধৰ মানুহ। ড° থ্ৰুপৰ লগতে ভাৰতৰ ইছৰো তথা জাৰ্মানী, ইৰাণ, চৌদি আৰৱ আৰু ইজৰাইলৰ বিজ্ঞানীসকলকো একেবাৰে কাষৰ পৰাই লগ পাইছিলোঁ।
সাম্প্ৰতিক সময়ত, মই ব্যক্তিগত পৰ্যায়ত, ওদালগুৰি জিলাৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক বিনামূলীয়াকৈ কেৰিয়াৰ নিৰ্দেশনা দিয়াত নিজকে প্ৰয়োগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ। ইতিমধ্যে বিভিন্ন বেচৰকাৰী সংগঠনৰ লগতে ডিমাকুছি আঞ্চলিক বড়ো ছাত্ৰ সন্থাই মোৰ কামৰ বাবে এখন মঞ্চ প্ৰদান কৰি মোক এই ক্ষেত্ৰত সহায় কৰিছে। ইতিমধ্যে মই আৰু মোৰ পত্নী অৰ্চনাই যুটীয়া ভাবে লিখি উলিওৱা বিজ্ঞান আধাৰিত গ্ৰন্থ "অনাদি অনন্ত প্ৰসাৰী" প্ৰকাশিত হৈছে। এইবোৰৰ উপৰিও, মই বিভিন্ন জাৰ্নেল আৰু আলোচনীৰ বাবে বিজ্ঞান আধাৰিত প্ৰবন্ধ লিখি আহিছোঁ। ইয়াৰ বাহিৰেও, মোৰ নিজস্ব ব্লগ "𝗪𝗶𝗻𝗱𝗼𝘄 𝗧𝗼 𝗜𝗻𝗳𝗶𝗻𝗶𝘁𝘆"ত নিয়মীয়াকৈ বিজ্ঞান আধাৰিত প্ৰবন্ধ পাতিবোৰ লিখি থাকো।
সিদিনা আছিল ১৪ ডিচেম্বৰ, ২০১৭ চন। পূব কেৰিবিয়ান সাগৰৰ দ্বীপদেশ ডমিনিকাৰ পৰা এটা ফোন পাইছিলোঁ। তেওঁলোকে মোক ২০১৭ চনৰ ২৮ ডিচেম্বৰৰ পৰা ৩০ ডিচেম্বৰলৈ অনুষ্ঠিত হ'বলগীয়া পৰিৱেশ সুৰক্ষাৰ এখন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মিলনত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। দুৰ্ভাগ্যবশতঃ, ভিচা সংক্ৰান্তীয় লেঠাৰ বাবে মই তাত উপস্থিত থাকিব নোৱাৰিলোঁ। কিন্তু মোৰ গৱেষণামূলক প্ৰৱন্ধটো তেওঁলোকৰ আলোচনী "এপ্লাইড ইক'লজী এণ্ড এনভায়ৰনমেণ্টেল চাইন্সেছ"ত প্ৰকাশিত হৈছিল। সেই সুযোগতে ব'লচব্ৰীজ বিশ্ববিদ্যালয়, ডমিনিকাই ২০১৮ চনৰ ২৪ আগষ্টৰ দিনা নতুন দিল্লীৰ ইণ্ডিয়া হেবিটেট চেণ্টাৰত অনুষ্ঠিত সমাৱৰ্তনত মোক পি.এইচ.ডি. সন্মান প্ৰদান কৰিছিল। এইটো সঁচাকৈয়ে এটা ভাল অভিজ্ঞতা আছিল। বিগত ২০১৯ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত বাঙ্গালোৰৰ "ইছৰো"ত অনুষ্ঠিত ১০ দিনীয়া ৰাষ্ট্ৰীয় কৰ্মশালাৰ "উপগ্ৰহ নেভিগেশ্বন আৰু ৰিম'ট চেঞ্চিং" শীৰ্ষক সন্মিলনত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ আন এটা সুযোগ পালো। এই কৰ্মশালাৰ অভিজ্ঞতা এক অনন্য অনুভূতি।
দিনবোৰ পাৰ হৈ গৈছে। আজি মই নিজৰ বাবে এটা জীৱন বাছনি কৰি লৈছো। প্ৰত্যেক ৰাতিপুৱা যেতিয়া মই সাৰ পাওঁ, এতিয়া মই মোৰ বাবে নিজাকৈ আনন্দ, সুখ, নেতিবাচকতা অথবা বেদনা - যিকোনো এটা বাছনি কৰিব পাৰো সম্পূৰ্ণ নিজস্ব ভাবে। মই অনুভব কৰিব পাৰিছো যে মোৰ শিক্ষাৰ্থীবোৰৰ হাঁহি থকা মুখবোৰ চাবলৈ পোৱাৰ বাবে সক্ষম হোৱাৰ পৰা অহা আনন্দ অনুভৱ কৰিবলৈ মই এতিয়া মুক্ত কাৰণ তেওঁলোকে নিজকেই ইতিমধ্যে নিজকে একোজন মূল্যৱান ব্যক্তি হিচাপে প্ৰমাণ কৰিছে। কিন্তু মই জানো...
“The woods are lovely, Dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.“
