My Life In Academia

Upon my arrival to Tezpur in 1985 as a matriculate with 80.8% marks, I attended Tezpur Government Boys' HS School for my last two years of Higher Secondary Science. In addition to studying Science, in those days I started playing cricket in club level and moved to different parts of Sonitpur district for playing cricket. I used to join the debate and extempore speech competitions and won many awards and certificates.

In 1987, I joined Darrang College for my under graduation classes in Zoology and pursued my graduation in 1991 with 1st class 20th position in Gauhati University. During my days in Darrang College, I started writing shot stories, most of which were published in different magazines. Many of my friends repeatedly advised me to publish my own book of short stories and in the year 1990, while I was pursuing my B.Sc, I published my book of short stories "বনতলী বাগিচাত এজোপা পলাশ"।

While in Tezpur, I was able to join multiple organizations such as Yoga Camp besides joining Vivekananda Kendra for some motivation classes. I joined some Photography classes which unfortunately I couldn't complete. However, I was a regular reader in District Library, Tezpur where I could read some very good books. In those days I could come in contact with some dignitaries like famous photographer of Tezpur Nalini Barua, Singer Pankaj Bordoloi, Dharmadas Choudhary sir and many more who helped me in gaining a substantial amount of maturity, responsibility and communication skill.

In 1992 I joined my Post Graduation in Gauhati University. My specialisation was in Entomology. While I was a post graduate student in GU, I started doing a part time job in an agency named "Call Me". However I worked only in my off days or holidays. My job was to serve as a delivery boy  for delivering Gas cylinder, Party orders, Managing Air & Train tickets, Pay electricity bills for their customers and so on. In 1994, I completed my Masters Degree with 1st Class 13th position from Gauhati University. 

Soon I got a job in a Mumbai based Pharmaceutical Company "Gufic". I joined as a trainee MR in August, 1994 and attended two trainings in Kolkata and Mumbai respectively. After successful completion of my training, I was appointed in Jorhat to maintain the pharmaceutical business in Sivasagar, Jorhat, Golaghat, Dimapur and Kohima. I worked as an MR in Gufic till April, 1995. 

After Bohag Bihu of 1995, I joined as a Science teacher in a School at Amguri. After working for three months in that school, I got a new job as a Lecturer in Jorhat Kendriya Mahaviddalaya. I went there, submitted the joining letter and took classes for three days. I didn't know why I wasn't feeling good delivering my duty in that college...! I resigned on the fourth day and went back to Amguri for teaching those class 10 students again.

It was August, 1995. During the end of the month, I appeared the interview in Tangla College for the teachership in Zoology and soon I was selected for the post by the Governing Body. And on the Teachers' Day of 1995, I joined Tangla College as an Assistant Professor.

I was then young, only 27 years old and after the classes are over, my students used to invite me to the playground for playing cricket. I didn't turn down their request. Soon I mingled with them. They said my appearance and batting style were similar to SriLankan cricketer Jayasuriya and they used to call me as "Jayasuriya". They were lovely students and at present responsible citizens. In January 1996, I got a proposal to work as a part-time guest teacher in an English Medium School (TEMHS) which was going to be started from that month of January, 1996. As my post in Tangla College was not regularised at that time, I accepted the proposal and joined the school as a part timer to teach Science. Thus from 1996, I started working in two institutions without affecting the academic atmosphere of the both. In the same year, i.e., on 23rd July, 1996 I got married and Archana came into my life. She is an Assistant Professor in Zoology and a kind hearted lady, who has always been an inspiration for me in everything I do. In 1999 Hiya came to our lives as a divine blessing. 

I could see that the young generation in Tangla is very much talented and the only thing they need is proper guidance. I decided to do something for them which can motivate them into the field of Science. Accordingly in two consecutive years with the help of my colleagues, we arranged two Science Exhibitions, one in Tangla College and the other in TEMHS. It is worth mentioning that in these two exhibitions most of the students came forward and participated with their innovative ideas. People in greater Tangla witnessed and appreciated the students. Since then, I have been busy with my students carrying out different Science based activities including Science Exhibitions. 

In September, 2005, five dynamic young educationists of Tangla came to me and proposed for starting a new English medium school. I accepted the proposal and accordingly in January, 2006 we started our school ARUNODOI ACADEMY with 215 students only. Today, Arunodoi Academy is one of the best school in the entire Udalguri district with more than 1200 students and excellent academic records. In 2010, we have upgraded our school Arunodoi Academy and started HS Science in a separate building under the name and style ARUNODOI JUNIOR COLLEGE.

In our Academy we have always encouraged our students to take part in different Science based activities. I have guided more than 70 Science projects for NCSC and students from our school were selected for National Level NCSC. Some of the topics under my guidance were : Solar Geyser, Alternative Water Filter, Automatic Railway Gate, Application of Magnetic Field in Rocket Launching, Homemade Air-conditioning, Wetland conservation, Danger of Riparian Brick Kilns, Energy efficient lighting, Household Garbage Management, Homemade Mosquito Repellent and so on. I too, myself also presented my research papers in National Seminars at Kokrajhar & Titabor. From the year 2007, I have visited different schools of entire Udalguri as Resource Person on request of the District Committee of NCSC to guide the school students for their Science projects.

In 2009, I attended a 3-Day National Workshop on Telescope Making in Guwahati Planetarium. That workshop gave me a broader platform to meet some prominent Scientists of India. They really inspired me a lot and taught me how to get involved in Science based activities. In the same year, Gungun's arrival brought more happiness to our family. 

It was the year 2012, and in connection with the rare celestial event "The Transit of Venus", I got the 2nd opportunity to attend the 3-Day National Level Workshop in Guwahati Planetarium. After attending the workshop, I visited different schools in Udalguri district to create awareness among the students about this rare celestial event. 

On 31st July, 2012 my service in Tangla College had to come to an end. There had been some conspiracy against me since 2009 regarding a post of Assistant Professor in the department of Zoology. There was a continuous effort from all corners to appoint a junior in a particular post of Assistant Professor. I decided to quit, since I had something more important to do than this battleground. Happy I am for those valuable 18 years in Tangla College, during which I contributed my best in all sorts of responsibilities I was entrusted with.

It was September, 2015. Renowned amateur Astronomer of India Sir U.N.Deka came to our home during a visit to Udalguri. As per his advice, I applied for an International Conference on Astronomy at BHABA ATOMIC RESEARCH CENTRE (BARC), Mumbai. I have filled up the form giving all the details of my Science based activities done in the recent past. And it was like a divine blessing my selection letter came unexpectedly. In November, 2015 I attended the 5-Day International Conference in BARC where I met the scientists from all over the globe. I was thrilled to have a conversation with NASA Planetary Scientist, Dr Henry Throop. He was so simple and a man with great sense of humour. I also met scientists from ISRO, Iran, Saudi Arabia and Israel. 

In the recent times, at my personal level, I have tried to apply myself in giving free career guidance to the students of Udalguri district. Already I have started my work and have visited to different localities of Udalguri for providing career guidance to the students. Different NGOs and other organisations have helped me in this field by providing a right platform for my work.

Today I have choosen a life of my own. Every morning when I wake up, I can choose joy, happiness, negativity, pain or anything of my own. I am free to feel the freedom that comes from being able to see the smiling faces of my students who have already proved themselves as the men of value. But I know.....

"The woods are lovely, dark and deep,   

But I have promises to keep,   

And miles to go before I sleep,   

And miles to go before I sleep"

আকাশে হয়তো কবিতা লিখে নীৰৱতাৰ...

"আকাশখন দেখিবলৈ কেনেকুৱা দেউতা?"

আমাৰ জীয়ৰী হিয়াৰ আকস্মিক প্ৰশ্নটোৰ বাবে মই মুঠেও প্ৰস্তুত নাছিলো। সেয়া আজিৰ পৰা প্ৰায় ১৫ বছৰ আগৰ কথা। তিনি বছৰীয়া হিয়াৰ প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ দিবলৈ গৈ মই যেন উজুটি খালো। কি বুলি ক'ম বাৰু তাইক ? ক'ম জানো তাইক যে নীল বৰণীয়া আকাশখন আচলতে নীলা নহয়। অথবা মুৰৰ ওপৰত আকাশ বুলিও একো নাই বুলি ? আকাশ জানো এক "ইল্যুচন" নহয় ? এটা দৃষ্টি ভ্ৰম……! 

এৰা, আকাশ এক অসীম পৰিধি, যাক দৃষ্টি বা জ্ঞানৰ পৰিসৰেৰে বুজিব অথবা বুজাব নোৱাৰি। মোৰ তিনি বছৰীয়া ছোৱালীজনীক কি বুলি বাৰু বুজাম যে আকাশৰ কোনো ৰঙেই নাই!! হিয়াৰ প্রশ্নই সিদিনা মোক চিন্তিত কৰি তুলিছিল। এতিয়াও আকাশলৈ চাই মই নিজকে সোধো : আকাশৰ প্ৰকৃত পৰিচয়েই বা কি? 

আকাশ মোৰ প্ৰিয়। এৰা, যেন এক আজন্ম বান্ধৱ। আকাশলৈ মুৰ দাঙি নেচালে মনটো শূণ্যতাৰে ভৰি থাকে। গোমা বতৰত অথবা মেঘে ওন্দোলাই আনি চিপচিপকৈ বৰষুণ দি থকা দিনবোৰত আকাশৰ বেদনা যেন ময়ো অনুভৱ কৰিবলৈ শিকিছো…।

যিজনে আকাশক ভালপাব জানে, তেওঁ বুজি পাব যে মহাকাশৰ কোনো সীমা নাই। সীমাহীন আকাশৰ পৰিধিয়ে আমাক কৈ যায় যে আমাৰ এই সুন্দৰ পৃথিৱীখনৰ বাহিৰত, মহাকাশৰ চৌদিশে আকাশৰ পৰিধি অসীম অনন্তলৈকে ব্যপ্ত। এই অসীমতাৰ মাজত আছে আৰু অনেক ৰহস্য তথা অনাৱিষ্কৃত, কল্পনাতীত কেবল এক ৰহস্যময় বিশালতা।

মুৰৰ ওপৰৰ বিশাল আকাশখনে যেন কেতিয়াবা কানে কানে আমাক কৈ যায়হি : চোৱা আৰু অনুভৱ কৰা মোৰ এই বিশালতা। মোৰ বিশালতাৰ তুলনাত তুমি যে কিমান ক্ষূদ্ৰ, কিমান নগণ্য ! হয়, আকাশৰ বিশালতাই মূহুৰ্তৰ ভিতৰতেই ধুই নিব পাৰে আপোনাৰ বা মোৰ অহংকাৰৰ কদৰ্য্য মলিনতা।

আকাশেই মনলৈ আনি দিয়ে সৌন্দৰ্য্যৰ ধাৰণা। আকাশে আমাক অনুপ্ৰানিত কৰে কৌতুহলী হ'বলৈ। কৌতুহলী মনে উত্তৰ বিচাৰি হাঁহাকাৰ কৰে। কৌতুহ'লে আমাৰ মাজত সিঁচি থৈ যায় জ্ঞানৰ আঁকৰ। সেই জ্ঞানে আমাক বাট দেখুৱাই লৈ যায় ব্ৰহ্মাণ্ডৰ অলেখ ৰহস্যৰ ভেদ ভাঙি সত্যক প্ৰতিষ্ঠা কৰোৱাৰ দিশে। আকাশেই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সমস্ত ৰহস্যঘন দেশৰ পথপ্ৰদৰ্শক হৈ আমাক আঙুলিত ধৰি আগুৱাই নিয়ে প্ৰগতিৰ দিশত।

আকাশে আশাক সঞ্জীৱিত কৰি আমাক জীয়াই থাকিবলৈ প্ৰেৰিত কৰে। এই আকাশেই শিকাই ধৈৰ্য্য, সাহস, সংযমৰ আদিপাঠ। যেতিয়াই আমি আমাৰ চৌপাশৰ দৃশ্যমান, সীমিত জাগতিক বস্তুসমূহৰ মাজত নিজকে হেৰুৱাই পেলাও, তেতিয়াই আমি আকাশলৈ মুৰ দাঙি চাই অনুভৱ কৰা উচিত যে প্ৰকৃততে আমি ক্ষূদ্ৰাকৃতিৰ মানুহবোৰে সীমাহীন বিশাল এক মহাজগতত বাস কৰি সময়ৰ লগে লগে আগবাঢ়ি গৈ আছো অন্তহীন ভৱিষ্যতৰ এক নিৰ্দিষ্ট বিন্দুলৈ। সেই নিৰ্দিষ্ট সময়খিনিলৈয়ে আমাৰ জীৱন। বৰণহীন আকাশখনে আমাৰ জীৱনটো ৰঙীন কৰি তুলিব পাৰে। আহক, আমি আকাশক ভালপাবলৈ শিকো। 

"Sky is not the limit but it is only the beginning of Limitlessness"

প্লাষ্টিক প্ৰদূষণৰ কবলত নিমখৰ দানা

আচৰিত যেন লাগিলেও সঁচা যে প্রতি বছৰে আপুনি বা মই গড়ে কমপক্ষেও ৫০০ গ্ৰাম প্লাষ্টিক টুকুৰা খাই আহিছো। আমাৰ আহাৰ সুস্বাদু কৰাৰ বাবে তথা খাদ্যৰ প্ৰয়োজনীয় পুষ্টিগুণ বজাই ৰখাৰ স্বাৰ্থত আমি যি লোণ বা নিমখ ব্যবহাৰ কৰো, সেই নিমখৰ মাজতেই লুকাই থাকে আমাৰ দেহৰ বাবে অত্যন্ত ক্ষতিকাৰক প্লাষ্টিকৰ সূক্ষ্মতম টুকুৰাবোৰ। সম্প্রতি এনে ভয়ানক তথ্যই জানিবলৈ দিছে এদল বিজ্ঞানীয়ে।

নিমখৰ প্রধান উৎসই হ'ল সাগৰ। প্রতি বছৰে কমপক্ষেও ৫০ লাখ টন প্লাষ্টিক বর্জিত দ্ৰব্য হিচাবে সাগৰত পেলাই দিয়া হয়। এই বর্জিত প্লাষ্টিক ক্ষূদ্র ক্ষূদ্র টুকুৰাত ভাঙি গৈ সাগৰৰ পানীত থকা নিমখৰ লগত মিলি যায়। বিজ্ঞানী সকলৰ মতে প্রতি কেজি নিমখত অগণন ক্ষুদ্রাকৃতিৰ প্লাষ্টিকৰ কণা মিহলি হৈ থাকে।

বিজ্ঞানী সকলৰ মতে দুই ধৰণে ক্ষূদ্র প্লাষ্টিকৰ কণা আহি সাগৰৰ পানীত দ্ৰৱীভূত হৈ থকা নিমখৰ সতে লগ লাগে। প্ৰথম হ'ল সাগৰত পেলাই দিয়া প্লাষ্টিকৰ বটল অথবা বজাৰ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা প্লাষ্টিকৰ মোনা আৰু দ্বিতীয়টো হ'ল বিভিন্ন উদ্যোগ, কল-কাৰষাণা আদিৰ পৰা নিৰ্গত পলিমাৰ জাতীয় বর্জিত পদাৰ্থবোৰ। তদুপৰি বিভিন্ন প্রসাধন সামগ্ৰী তথা টুথপেষ্ট আদিত ব্যবহৃত ক্ষুদ্র প্লাষ্টিক জাতীয় পলিমাৰ কণা সমূহেও সমূদ্ৰৰ বুকুত প্লাষ্টিক আৱৰ্জনা সৃষ্টিত প্ৰভূত অৰিহনা যোগাইছে।

আৱৰ্জনা হিচাবে জমা হোৱা এই প্লাষ্টিকৰ কণাবোৰ ইমানেই ক্ষুদ্ৰাকৃতিৰ যে, এইবোৰ খালী চকুৰে দেখা পোৱা নেযায়। এই ক্ষুদ্রতম প্লাষ্টিকৰ কণাবোৰ সহজেই সামূদ্ৰিক প্লাংটনে বা প্লৱক উদ্ভিদে শোষণ কৰি লয়। পিছলৈ খাদ্য শৃংখলৰ জৰিয়তে এই প্লাষ্টিকৰ দানাবোৰ বিভিন্ন সামূদ্ৰিক প্ৰাণীৰ যেনে সাগৰীয় মাছ, শামূক আদিৰ দেহলৈ যায়। এই সাগৰীয় মাছ, শামূক আদিবোৰ মানুহে খাদ্য হিচাবে গ্ৰহন কৰাৰ ফলত প্লাষ্টিকৰ এই ক্ষুদ্রতম কণাবোৰ মানুহৰ দেহলৈও প্ৰবাহিত হয়। সাগৰৰ পানীত দ্ৰৱীভূত হৈ ৰোৱা নিমখৰ দানাবোৰেও প্লাষ্টিকৰ ক্ষুদ্রতম কণাবোৰ শোষণ কৰি লয়। মানুহে যেতিয়াই এই নিমখ খাদ্য হিচাবে গ্ৰহন কৰে, তেতিয়াই এই প্লাষ্টিকৰ দানাবোৰ মানুহৰ শৰীৰত সোমাই পৰে আৰু শৰীৰত কেতবোৰ জটিল বিসংগতিৰ সৃষ্টি কৰে।

বিজ্ঞানী সকলে পৰীক্ষাগাৰত দেখা পাইছে যে অতি ক্ষুদ্র আকাৰৰ এই প্লাষ্টিকৰ টুকুৰাবোৰ সহজেই মানুহৰ শৰীৰৰ কোষত প্রৱেশ কৰি বিভিন্ন কলাতন্ত্ৰ সমূহ নষ্ট কৰি দিয়ে। চাংহাইৰ "ইষ্ট চাইনা নৰ্মাল ইউনিভাৰচিটিৰ" গৱেষক সকলে বিভিন্ন ব্রাণ্ডৰ সামুদ্রিক নিমখৰ পৰীক্ষা কৰি এই তথ্য প্ৰকাশ কৰিছে। আমেৰিকান কেমেষ্ট্ৰী চ'চাইটিৰ গৱেষণা পত্ৰ "এনভাইৰনমেণ্টেল চায়েন্স এণ্ড টেকন'লজি"ত প্ৰকাশিত তথ্য মতে প্রতি কেজি সামুদ্রিক নিমখত ৫৫০ৰ পৰা ৬৮০ টালৈ প্লাষ্টিকৰ ক্ষূদ্ৰতম টুকুৰা থাকে। অর্থাৎ প্রয়োজনীয় পুষ্টিগুণৰ বাবে অথবা খাদ্যৰ সোৱাদ বৃদ্ধিৰ বাবে যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে খাদ্যত নিমখ ব্যবহাৰ কৰে, তেতিয়া তেওঁ প্রতিদিন গড়ে তিনিটা অথবা বছৰে গড় হিচাবত এহেজাৰটা প্লাষ্টিকৰ টুকুৰাও নিজৰ অজ্ঞাতেই খাদ্য হিচাবে গ্রহণ কৰে।

সৌৰজগতৰ গোলাকাৰ গ্ৰহবোৰ

খালী চকুৰে স্পষ্টভাবে আমি গ্ৰহবোৰৰ আকৃতি ধৰিব নোৱাৰিলেও, দূৰবীন যন্ত্ৰৰ সহায়ত চালে সৌৰজগতৰ গ্ৰহবোৰ গোলাকাৰেই দেখা পাম। কেৱল আমাৰ সৌৰজগতৰেই নহয়, বৰং সৌৰজগতৰ বাহিৰত আৱিষ্কাৰ হোৱা গ্ৰহবোৰ অথবা সূৰ্যকে ধৰি অগণন নক্ষত্ৰবোৰৰ অবয়বো গোলাকাৰ। কিন্তু মহাজাগতিক বস্তুবোৰ যেনে গ্ৰহ-নক্ষত্ৰ আদিবোৰৰ অবয়ব গোলাকাৰ কিয় হয় বাৰু ? 

এটুকুৰা সৰু শিল বা আন তেনে কোনো পদাৰ্থক কাটি-কুটি বা ঘঁহি-পিহি ভাস্কৰ্য শিল্পীসকলে বিভিন্ন ৰূপ দিয়ে। অৰ্থাৎ সৰু আকৃতিৰ পদাৰ্থৰ ভৌতিক ৰূপৰ পৰিবৰ্তন কৰিব পৰা যায়। কিন্তু অতি বিশাল আকাৰৰ, যেনে পৃথিৱী বা জোনবাইৰ আয়তনৰ সমান কোনো এক পদাৰ্থক কাটি-কুটি বা ঘঁহি-পিহি ভিন্ন আকৃতিৰ গঠন তৈয়াৰ কৰিব পৰা যাবনে? এই প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ হিচাবে আমি ক'ব লাগিব যে অধিক ভৰ বিশিষ্ট যিকোনো পদাৰ্থৰ অভিকৰ্ষণ বল ইমানেই বেছি যে, এই বলে পদাৰ্থটোৰ অবয়ব সলনি হ'বলৈ নিদি একে গঢ়তেই ৰাখি থয়। আমি আগতে উল্ল্যেখ কৰা সৰু এক শিলাখণ্ড বা আন তেনে কোনো পদাৰ্থৰো অভিকৰ্ষণ বল থাকে, কিন্তু পদাৰ্থটোৰ ভৰ ক'ম হোৱা বাবে এই বলৰ মানো তেনেই নগন্য। সেয়ে সৰু আকৃতিৰ পদাৰ্থই নিজৰ অৱয়ব দৃঢ় ভাবে ধৰি ৰাখিব নোৱাৰে। সেইবাবেই ভাস্কৰ্য শিল্পীসকলে কঠিন শিলাখণ্ডবোৰৰ পৰাও সাজি উলিয়াব পাৰে সুন্দৰ প্ৰতিমূৰ্তি।

এতিয়া আহিছো মূল বিষয়টোলৈ। পৃথিবীৰ উপৰিভাগত যদিহে আমি এটি গগণচুম্বী অট্টালিকা সাজিব খোজো, তেন্তে তাৰ বাবে আটাইতকৈ প্ৰয়োজনীয় বিষয়টোৱেই হ'ল এটি সুদৃঢ় ভেটি। দূৰ্বল ভেটিৰ ওপৰত সাজি উলিওৱা অট্টালিকা এটি ভাঙি মাটিত বাগৰি পৰাৰ মূল কাৰণটোৱেই হ'ল পৃথিৱীৰ অভিকৰ্ষণ বা মাধ্যাকৰ্ষণ বল। প্ৰযুক্তিবিদ সকলে সেয়েহে গগণচুম্বী অট্টালিকা এটি সজাৰ সময়ত অতি গুৰুত্ব সহকাৰে লোৱা বিষয়টোৱেই হ'ল এটি সুদৃঢ় ভেটি। অন্যথা, এই অট্টালিকাতো মাটিত ধলি পৰি চুৰমাৰ হোৱাতো খাটাং। 

এতিয়া কোনো এটি কাল্পনিক গ্ৰহৰ গঠন অসমান বা অনিয়মিত বুলি ধৰি লোৱা হ'ল। গ্ৰহটোৰ বুকুত বিভিন্ন উচ্চতাৰ অসংখ্য গঠনে গ্ৰহটোক গোলাকাৰ হ'বলৈ দিয়া নাই। যিহেতু গ্ৰহটোৰ ভৰ অতি বেছি, ইয়াৰ প্ৰচণ্ড অভিকৰ্ষণ বলে এই কাল্পনিক গ্ৰহটোৰ বুকুত বিভিন্ন উচ্চতাৰ অসংখ্য গঠন সমূহক অস্থিৰ কৰি তুলিব আৰু এইবোৰ গ্ৰহটোৰ বুকুত জহি খহি পৰিব। দুই এখন সুদৃঢ় ভেটিৰ পাহাৰ পৰ্বতক এৰি অভিকৰ্ষণ বলে এনেদৰে নিৰবচিন্ন ভাবে গ্ৰহটোৰ বুকুত ক্ৰিয়া কৰি অহাৰ ফলত গ্ৰহটোৰ সুউচ্চ গঠনবোৰ আপোনা-আপুনি ভাঙি পৰিব আৰু গ্ৰহটো গোলাকাৰ হৈ পৰিব।