Friday 27 July 2018

টেষ্টটিউব বেবী আৰু এজন ডাক্তৰৰ মৃত্যু

 

সেয়া ১৯৭৮ চনৰ ১৮ নৱেম্বৰ। পশ্চিমবঙ্গ মেডিকেল এচোচিয়েচনৰ অধীনত গঠিত এখন ‘বিশেষজ্ঞ সমিটি’ক দায়িত্ব দিয়া হ'ল ডাঃ সুভাষ মুখোপাধ্যায় নামৰ এক অভিযুক্তৰ (!)  ভাগ্য নির্ধাৰণৰ বাবে। তেওঁৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ দুটা হ'ল : তেওঁ কিয় দাবী কৰিছে যে ভাৰতবৰ্ষৰ প্ৰথম তথা বিশ্বৰ দ্বিতীয়টি টেষ্টটিউব সন্তান "দূর্গা"ৰ জন্মৰ আঁৰৰ স্থাপত্যবিদজন তেখেত নিজেই ? আৰু দ্বিতীয় অভিযোগটি হ'ল তেওঁ গবেষণাৰ তথ্য সমূহ বিশেষজ্ঞ সকলক জমা দিয়াৰ সলনি সংবাদ মাধ্যমত সদৰী কৰিলে কিয় ?



১৯৭৮ চনৰ ২৫ জুলাইৰ নিশা ১১বাজি ৪৫ মিনিটত ইংলেণ্ডৰ ওল্দহাম জেনেৰেল হস্পিতালত পৃথিবীৰ প্রথম টেষ্টটিউব বেবী লুইচ ব্রাউনৰ জন্ম হৈছিল। তাৰ থিক ৬৭ দিন পিছত কলিকতাৰ বিশেষজ্ঞ ডাক্তৰ সুভাষ মুখোপাধ্যায়ৰ তত্বাৱধানত ১৯৭৮ চনৰ ৩ অক্টোবৰৰ দিনা দূৰ্গা (কানুপ্ৰিয়া আগৰৱালা) নামৰ বিশ্বৰ দ্বিতীয় তথা ভাৰতৰ প্ৰথমটো টেষ্টটিউব বেবী জন্ম হৈছিল। এই খবৰটো সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ হোৱাৰ লগে লগে ৰক্ষণশীল চিন্তাধাৰাৰ লোকসকলে হৈ চৈ আৰম্ভ কৰি দিলে। তেওঁলোকে টেষ্টটিউবৰ সহায়ত জন্ম হোৱা সন্তানটিক লৈ নৈতিকতাৰ বিষয়টোৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰি তোলপাৰ লগালে। এয়া এক অপৰাধ……



১৯৭৮ চনৰ ১৮ নৱেম্বৰত ভাৰতৰ প্ৰথম টেষ্টটিউব বেবী "দূৰ্গা"ৰ বিষয়টো মীমাংসা কৰাৰ উদ্দেশ্যে বিশেষজ্ঞ সমিটিয়ে ডা° সুভাষ মুখোপাধ্যায়ক মাতি পঠিয়ালে। উল্ল্যেখযোগ্য যে সেই সময়ত গঠন কৰি দিয়া বিশেষজ্ঞ সমিটিখনৰ সদস্য সকলৰ মাজতো টেষ্টটিউব বেবী সম্বন্ধে বিশেষ একো জ্ঞান নাছিল। কাৰন এই "টেষ্টটিউব বেবী"ৰ ধাৰণাটোৱেই সম্পূৰ্ণ নতুন। বিশেষজ্ঞ সমিটিখনৰ সভাপতিজন আছিল এজন ৰেডিওফিজিচিষ্ট। আনহাতে সমিটিৰ সদস্যসকলৰ মাজত এজনকৈ গাইনোকলোজিষ্ট, ফিজিওলজিষ্ট আৰু নিউৰোফিজিওলজিষ্ট আছিল। সমিটিৰ সদস্যসকলে ডা° সুভাষ মুখোপাধ্যায়ক প্ৰশ্ন আৰম্ভ কৰিলে : 



: আপুনি এই পৰীক্ষা নিৰীক্ষাবোৰ ক'ত কৰিছিল ?
:সাডাৰ্ণ এভিনিউৰ মোৰ ফ্লেটৰ অস্থায়ী পৰীক্ষাগাৰত।
: পৰীক্ষাৰ বাবে কি সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰিছিল ?
: সামান্য কিছু উপকৰণ আৰু এটা সৰু ফ্রিজ।
: আপুনি ভ্ৰূণবোৰ সংগ্ৰহ কৰি ক'ত ৰাখিছিল ?
: চীল কৰা কিছুমান এম্পোলৰ ভিতৰত।
: এম্পোলবোৰ কেনেদৰে চীল কৰা হৈছিল ?
: অতি সাধাৰণ ভাবে তাপ প্ৰয়োগ কৰি।
: এম্পোলৰ ভিতৰত ভ্ৰূণবোৰ জীয়াই থাকিল কিদৰে ?
: তাৰবাবে মই এম্পোলবোৰ ফ্ৰিজত ৰাখিছিলোঁ।



সমিটিৰ সদস্যসকলে এজনে আনজনৰ মুখলৈ চাবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকৰ যেন সুধিবলৈ আৰু একোৱেই বাকী নেথাকিল ! কলমটো হাতেৰে মোহাৰি মোহাৰি এজন সদস্যই ডা° সুভাষ মুখোপাধ্যায়ক ক'লে : তাৰমানে আপুনি ক'ব বিচাৰে যে কিছু সাধাৰণ উপকৰণ, এটা সৰু ফ্রিজ, আইনাৰ কেইটামান এম্পোল লৈ সাডাৰ্ণ এভিনিউত অৱস্থিত আপোনাৰ নিজস্ব ফ্লেটৰ অস্থায়ী পৰীক্ষাগাৰতেই এই জটিল কামটো সমাপন কৰি পেলালে ?



দৃঢ়তাৰে ডা° মুখোপাধ্যায়ে উত্তৰ দিলে : "হয়" !
অধিক প্ৰশ্নৰ অৱতাৰণা নকৰি সমিটিৰ সভাপতিয়ে ক'লে: থিক আছে ডা° মুখোপাধ্যায়, আপুনি যাব পাৰে।



বিশেষজ্ঞ সমিটিয়ে কি ৰায় দিব, সেয়া ডা° মুখোপাধ্যায়ে স্পষ্টকৈ বুজি পাইছিল। আৰু তেখেতৰ সন্দেহক সত্য প্ৰমাণিত কৰি সমিটিয়ে ৰায় দিলে : "Everything that Dr. Subhash Mukhopadhyay claims is bogus."



হতাশা আৰু দুখে চানি ধৰিছিল ডা° মুখোপাধ্যায়ক। যি সময়ত তেখেতে সন্মান পাব লাগিছিল, তেতিয়া তেওঁক তিৰস্কাৰ কৰা হৈছিল। তেখেতৰ বিৰুদ্ধে মানুহে মাত মাতিছিল। আচৰ্যকৰ হ'লেও এইটো সত্য যে যদিও বিশ্বৰ প্ৰথম টেষ্টটিউব বেবীৰ আঁৰৰ বিজ্ঞানীকেইজন Patrick Steptoe, Robert Edwards আৰু Jean Purdy,  বৰ্তমান চিকিৎসা বিজ্ঞানত তেওলোকে অৱলম্বন কৰা পদ্ধতিৰে টেষ্টটিউব বেবীৰ জন্ম দিয়া নহয়। বৰং ভাৰতীয় বিজ্ঞানী ডা°  সুভাষ মুখোপধ্যায়ে আৱিষ্কাৰ কৰা পদ্ধতিটোকহে সহজ, নিৰাপদ আৰু কম বাজেটৰ বাবে সমগ্ৰ পৃথিৱীতেই আকোঁৱালি লোৱা হৈছে। Patrick Steptoe, Robert Edwards আৰু Jean Purdy নামৰ বিজ্ঞানীসকলে প্ৰথম টেষ্টটিউব বেবী জন্ম দিয়াৰ বাবে দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে ডিম্বাণুৰ বিভাজন ও পৰিস্ফুটন তন্নতন্নকৈ পর্যবেক্ষণ কৰি পিছত লেপাৰোস্কোপি যন্ত্রৰ সহায়ত ডিম্বাণু সংগ্রহ কৰিছিল। সংগ্রহ কৰা এই ডিম্বাণুটি এখন বিশেষভাবে নিৰ্মিত থালিত লৈ শুক্রাণুৰ দ্বাৰা নিষিক্ত কৰোৱা হৈছিল। তাৰপিছত নিষিক্ত ডিম্বাণুটো পৰীক্ষানল বা টেষ্টটিউবত ৰাখি ভ্রূণলৈ পৰিবৰ্তিত কৰাই সেই ভ্ৰূণটো পুনৰ মাতৃৰ জৰায়ুত প্রতিস্থাপন কৰোৱা হৈছিল।



আনহাতে ডা°  সুভাষ মুখোপধ্যায়ে আৱিষ্কাৰ কৰা পদ্ধতিটোত লেপাৰোস্কোপি যন্ৰৰ সহায় নোলোৱাকৈয়ে ডিম্বাণু সংগ্রহ কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছিল। তাৰবাবে তেখেতে এক প্রকাৰৰ হৰম'নৰ সহায়ত স্ত্ৰীৰ ডিম্বাশয়ত ডিম্বাণুৰ সংখ্যা বৃদ্ধি ঘটাই সেই ডিম্বাণুবোৰৰ বিকাশ ডিম্বাশয়তেই হ'বলৈ দিছিল। পৰবৰ্তী সময়ত ডিম্বাশয়ৰ পৰা ডিম্বাণু সংগ্রহ কৰি শুক্ৰাণুৰ উপস্থিতিত ডিম্বাণুৰ নিষিক্তকৰণ কৰোৱা হৈছিল। এই পদ্ধতি অৱলম্বন কৰিলে গর্ভধাৰণৰ সম্ভাবনা যথেষ্ঠ বৃদ্ধি পায়। সেয়েহে সন্তানহীন দম্পতিৰ বাবে ডা° মুখোপধ্যায়ে আৱিষ্কাৰ কৰা পদ্ধতি অধিক বিজ্ঞানসন্মত।



কিন্তু ডা° মুখোপধ্যায়ৰ বাবে এয়া সন্মানৰ বিষয় নহৈ শাস্তিৰ কাৰনহে হৈ পৰিল। চৰকাৰৰ ৰোষত পৰা ডা° মুখোপধ্যায়ক কলিকতাৰ পৰা বদলি কৰি নিয়া হ'ল বাঁকুড়াৰ এখন হস্পিতাললৈ। উদ্দেশ্য এইটোৱেই - তেওঁ যেন পৰবর্তী কালত এই বিষয়ে অধিক গবেষণা চলাই নিব নোৱাৰে। হতাশত ভূগি ডা° মুখোপাধ্যায় হৃদৰোগত আক্রান্ত হ'ল। সেই সময়তেই তেওঁক জাপানৰ পৰা নিমন্ত্ৰণ জনোৱা হ'ল "টেষ্টটিউব বেবী" সম্বন্ধে এখন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চেমিনাৰত বক্তৃতা প্ৰদান কৰাৰ বাবে। কিন্তু চৰকাৰে জাপানলৈ যোৱাৰ অনুমতি নিদিলে। চূড়ান্ত অপমান, উপহাস আৰু লাঞ্ছনা সহ্য কৰি এক অবৰ্ণনীয় জীৱন যাপন কৰিবলৈ ধৰিলে ডা° সুভাষ মুখোপাধ্যায়ে আৰু অৱশেষত ১৯৮২ চনৰ ১৯ জুন তাৰিখে এই প্রতিভাবান চিকিৎসা বিজ্ঞানীজনে নিজ বাসভবনত  আত্মহত্যা কৰে।

Saturday 21 July 2018

অ আ ক খ শিকা মোৰ শৈশৱৰ বিদ্যালয়খন



জীৱনটো যেন এক অবিৰত যাত্ৰা, এক সুবিশাল পঢ়াশালি৷ এনে এক পঢ়াশালি, যাৰ পাঠ্যক্ৰমৰ ৰূপৰেখা নিৰন্তৰ বৃদ্ধি হৈ থাকে৷ বিভিন্ন ক্ষণত আমি নতুন নতুন অভিজ্ঞতাৰ সন্মুখীন হওঁ৷ তাৰে কোনোবাটো হয়তোবা সুখৰ, কোনোবাটো দুখৰ৷ প্ৰত্যেক অভিজ্ঞতাই আমাক একো একোটা নতুন কথা শিকিবলৈ বাধ্য কৰে৷ এৰা, জীৱন এখন পঢ়াশালি। কেতিয়াবা এনে কিছুমান মূহুৰ্ত আহে যেতিয়া মগজুৰ কোনো অজ্ঞাত কোষত লুকাই থকা অতীতৰ সোনসেৰীয়া স্মৃতিবোৰ থেলি-হেচুকি উলিয়াই আনি ৰোমন্থন কৰাৰ প্ৰবল ইচ্ছা জাগে৷ অতীত সঁচাকৈয়ে যাদুকৰী। কাৰোবাৰ বাবে যদি অতীত এক যণ্ত্ৰণা আন কাৰোবাৰ বাবে আকৌ জটিলতাবিহীন দিনবোৰৰ এক মধুময় নষ্টালজিয়া।





সেয়া ১৯৭২ চনৰ কথা। প্ৰায় চাৰি বছৰ বয়সত দেউতাৰ আঙুলিত ধৰি পঢ়াশালিত নাম লিখিবলৈ গৈছিলোঁ। দেউতা তেতিয়া কৰ্মসূত্ৰে বৰপেটাৰ নিকটৱৰ্তী নগাওঁত। ওচৰৰে এখন প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত নাম ভৰ্তি কৰা হ'ল। বিদ্যালয় খন "নগাওঁ নিম্ন বুনিয়াদী বিদ্যালয়"। ১৮৯৩ চনতেই স্থাপিত এইখন বিদ্যালয়তেই শিক্ষাগ্ৰহন কৰিছিল অসমৰ কেইবাগৰাকী স্বনামধন্য ব্যক্তিয়ে। তেওঁলোকৰ ভিতৰত অসমৰ চতুৰ্থ মূখ্যমন্ত্ৰী তথা পাঞ্জাবৰ প্ৰাক্তন ৰাজ্যপাল ৺মহেন্দ্ৰ মোহন চৌধুৰী, প্ৰাক্তন মূখ্য ন্যায়ধীশ ৺ডম্বৰুধৰ পাঠক, প্ৰথিতযশা লোকগীত সম্ৰাট ৺ৰামেশ্বৰ পাঠক আদি প্ৰধান। বিদগ্ধ পণ্ডিত ড° বাণীকান্ত কাকতিদেৱৰ পৰশ পোৱা এইখন বিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ হিচাবে মই সদায়েই গৰ্ব অনুভৱ কৰো।



পঢ়াশালিত হেডচাৰ আছিল এজন স্থিতপ্ৰজ্ঞ পুৰুষ। হেডচাৰৰ ব্যক্তিত্ব আৰু পাণ্ডিত্বত সকলোৰেই শ্ৰদ্ধাত শিৰ নত হৈ ৰয়। তেখেতেৰ হাতৰ আখৰবোৰ যে ইমান সুন্দৰ আছিল ! চাৰে নিজেই আমাৰ শ্ৰুতলিপি আৰু হাতৰ আখৰৰ ক্লাচ লৈছিল। আমাৰ হাতৰ আখৰবোৰ ভাল কৰাবলৈ হেডচাৰে কিমান যে কষ্ট কৰিছিল। খনীন চাৰৰ অংক আৰু মৌখিকৰ শ্ৰেণীবোৰ, দ্বিজেন চাৰৰ বিজ্ঞানৰ শ্ৰেণীবোৰ, ডম্বৰু চাৰৰ ভূগোলৰ শ্ৰেণীবোৰ, শাস্ত্ৰী চাৰৰ শুৱলা কৈ পদ্যবোৰ বুজাই বুজাই কৰা সাহিত্যৰ শ্ৰেণীবোৰ কেনেদৰে পাহৰিম বাৰু !!

১৯৭৬ চনত এইখন বিদ্যালয়ৰ পৰাই চাৰসকলৰ অক্লান্ত পৰিশ্ৰমৰ ফলত অবিভক্ত কামৰূপ জিলাৰ প্ৰাথমিক বৃত্তি পৰীক্ষাত স্থান লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ। ইতিমধ্যে মই প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ শিক্ষা সাং কৰি ওচৰৰে "নগাওঁ শিক্ষা মন্দিৰ হাইস্কুল"ৰ পঞ্চম শ্ৰেণীত নাম ভৰ্তি কৰিছিলোঁ। এবছৰ সেই বিদ্যালয়ত পঢ়াৰ পিছত দেউতা (ডুবিয়া) গহপুৰলৈ বদলি হোৱাত জীৱনৰ প্ৰথম অ আ ক খ শিকা বিদ্যালয়খনৰ পৰা বহু আঁতৰলৈ গুছি যাবলগীয়া হ'ল। 

 

আজি সম্পূৰ্ণ ৪০ বছৰৰ পিছত মই পঢ়া প্ৰাথমিক বিদ্যালয়খনৰ চৌহদত সোমাই আবেগিক হৈ পৰিলোঁ। তাহানিতেই ঘূৰণীয়া হৈ গোটেই শ্ৰেণীটোৱেই নেওঁতা পঢ়া গছজোপাৰ তলত এখন্তেক ৰৈ ভাবিছো কিমান যে প্ৰজ্ঞাৰ সাক্ষী এই গছজোপা ! পানী খোৱা কুঁৱাটো নাই। পুতি পেলোৱা হৈছে। তাৰ সলনি চৰকাৰী পানী যোগান আচনিৰ দ্বাৰা পানীৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। মূল বিদ্যালয় গৃহটোৰ লগত নতুনকৈ আৰু অধিক শ্ৰেণীকোঠা সজোৱা হৈছে। বিদ্যালয়খনৰ সন্মুখত বেৰেৰে ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়া এখন সুন্দৰ ফুলনি। মোৰ এইখন বিদ্যালয়তেই শিক্ষা গ্ৰহন কৰি পৰবৰ্তী সময়ত অসম তথা ভাৰতবৰ্ষত বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত নাম উজ্বলোৱা মহান ব্যক্তিসকলৰ নাম খোদিত কৰা স্মাৰকবোৰে নগাওঁ নিম্ন বুনিয়াদী বিদ্যালয়ৰ গৌৰবৰ স্বাক্ষৰ বহন কৰি আছে। মোৰ দুচকুত ক'ব নোৱাৰাকৈয়ে নিগৰি আহিছিল চকুলো। এই চকুলো শৈশৱৰ পখিলা খেদা দিনবোৰৰ স্মৃতিৰে সিক্ত, আনন্দ আৰু গৌৰৱৰ।






Wednesday 18 July 2018

মংগল গ্ৰহত সপোনৰ ঘৰখন আৰু প্ৰধান অন্তৰায়


সৌৰজগতৰ পৃথিৱী নামৰ সুন্দৰ গ্ৰহটোৰ বাহিৰে কেবল বুধ, শুক্ৰ আৰু মংগল গ্ৰহতেই মাটি বা শিলাময় কঠিন আৱৰণ আছে। তাৰ বাহিৰে আন গ্ৰহকেইটা গেছীয় দানব, য'ত কোনো কঠিন আৱৰণ নাই। সেয়েহে বৃহস্পতি, শনি, ইউৰেনাচ বা নেপচুনত মানুহৰ বসতি এক অসম্ভৱ সপোন। যদিও বুধ আৰু শুক্ৰ গ্ৰহত কঠিন আৱৰণ আছে, সূৰ্যৰ নিকটৱৰ্তী এই দুয়োটা গ্ৰহৰ অতি উষ্ণ বাতাবৰণ মানুহৰ বসবাসৰ বাবে অনুপযুক্ত। যদিহে মানুহে অন্য গ্ৰহৰ বুকুত সপোনৰ ঘৰ এখন সাজিব খোজে, তেন্তে সৌৰজগতৰ চতুৰ্থ গ্ৰহ মংগলেই হ'ব একমাত্ৰ লক্ষ্যস্থান। কিয়নো পৃথিৱী আৰু মংগলৰ মাজত সাদৃশ্য আছে। মংগলৰ বুকুত আছে পাহাৰ-পর্বত, ৰঙচুৱা মাটিৰ আৱৰণ, বায়ুমণ্ডলৰ আস্তাৰণ, তদুপৰি শেহতীয়া তথ্য অনুসৰি মংগলৰ বুকুত আছে পানীৰ (বৰফ) অৱস্থিতি। মংগল গ্ৰহৰ আহ্নিক গতিও পৃথিৱীৰ দৰেই যাৰ বাবে মংগল গ্ৰহৰ দিন-ৰাতিবোৰ আমাৰ পৃথিৱীৰ সময়ৰ লগত একেই। এই সাদৃশ্যবোৰৰ বাবেই বিজ্ঞানী সকলৰ লগতে সৰ্বসাধাৰণ মানুহকো মংগল গ্ৰহই আকৰ্ষণ কৰি আহিছে। সঁচাকৈয়ে বাৰু এদিন মংগল গ্ৰহৰ বুকুত মানুহে সপোনৰ ঘৰখন সাজিব পাৰিব নে ?



মানুহৰ এই সপোনক বাস্তৱত ৰূপ দিয়াৰ বাবে বিজ্ঞানীসকল উঠি পৰি লাগিছে। পিছে তেওঁলোকৰ এই পথ মসৃণ নহয়। মংগল গ্ৰহ মানুহৰ বসতিৰ বাবে অনুকুল নহয়। মানুহৰ বাসোপযোগী কৰি তুলিবলৈ তেওঁলোকে মংগল গ্ৰহৰ বিভিন্ন অন্তৰায় সমূহ দূৰ কৰিব লাগিব।




প্রথমেই পৃথিবীৰ লগত মংগল গ্ৰহক তুলনা কৰিলে আমি গ্ৰহটোক এখন বিশাল মৰুভূমিৰ ৰূপতহে পাম য'ত নাই পানীৰ পর্যাপ্ত উৎস। মংগলৰ মেৰু অঞ্চলত কিছু পৰিমাণে বৰফ আছে। তদুপৰি মংগলৰ শুষ্ক মাটিৰ কিছু তলতো তৰল পানীৰ অৱস্থিতিও ধৰা পৰিছে যদিও, সেয়া জীৱৰ জীৱন ধাৰণৰ বাবে একেবাৰেই যথেষ্ট নহয়। 




আন এটা সমস্যা হ'ল মংগল গ্ৰহৰ তাপমাত্ৰা। আমাৰ বসবাসৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সঠিক আৰু সহনযোগ্য তাপমাত্রা মংগল গ্ৰহত নাই।  গৰমৰ দিনত মংগল পৃষ্ঠৰ সর্বোচ্চ তাপমাত্রা হ'ল ২০ ডিগ্রী চেণ্টিগ্ৰেড। পৃথিৱীৰ দৃষ্টিকোণৰ পৰা এই উষ্ণতা স্বাভাৱিক যদিও শীতকালৰ তাপমাত্ৰা --৫৫ ডিগ্রী চেণ্টিগ্ৰেড, যিটো মানুহৰ বা আন জীৱকুলৰ বাবে চৰম প্ৰতিকুল।  




মংগল গ্ৰহৰ বায়ুমণ্ডল অত্যন্ত পাতল আৰু সেইবাবে মংগলৰ বায়ুুমণ্ডলীয় চাপ অতি কম। এনে কম বায়ুুমণ্ডলীয় চাপত মানুহৰ জীৱন যাপন প্ৰায় অসম্ভৱ। তদুপৰি মংগল গ্ৰহৰ বায়ুমণ্ডলত অক্সিজেনৰ পৰিমাণো অতি নগন্য, মাত্ৰ ০.১৪%, যিটো পৃথিবীৰ ২১% অক্সিজেনৰ তুলনাত অতিশয় নেতিবাচক।




মংগল গ্ৰহৰ আন এটা সমস্যা হৈছে গ্ৰহটোৰ দূৰ্বল চৌম্বক ক্ষেত্ৰ। পৃথিবীৰ কেন্দ্ৰত লো গলিত অৱস্থাত থাকি পৃথিৱীৰ বাবে এক শক্তিশালী চৌম্বকক্ষেত্ৰ তৈয়াৰ কৰিছে। এই চৌম্বকক্ষেত্ৰখনে সদায় পৃথিৱীক মহাজাগতিক বিকিৰণৰ পৰা বচাই ৰাখিছে। কিন্তু মংগল গ্ৰহৰ চৌম্বকক্ষেত্ৰ অতি দূৰ্বল। সেয়েহে গ্ৰহটোৰ বুকুত পতিত হোৱা ক্ষতিকাৰক মহাজাগতিক বিকিৰণে মানুহৰ জীৱন দূৰ্বিসহ  কৰি তুলিব।




এই প্ৰতিকুলতা সমূহ আঁতৰ কৰিব নোৱাৰালৈ মংগল গ্ৰহত মানুহৰ বসতি একেবাৰেই অসম্ভৱ। বিজ্ঞানীসকল কিন্তু অবিচলিত। তেওঁলোকে এই প্ৰতিকুলতা সমূহ দূৰ কৰি মংগল গ্ৰহক মানুহৰ বাসোপযোগী কৰি তুলিবলৈ বদ্ধ পৰিকৰ। তাৰবাবে তেওঁলোকে প্ৰস্তুতি আৰম্ভ কৰিছে। কিন্তু কেনেদৰে ?




মংগল গ্ৰহৰ বুকুত তাপমাত্ৰা বৃদ্ধি কৰিবলৈ বিজ্ঞানীসকলে মংগলৰ বায়ুমণ্ডলৰ কাৰ্বনডাই অক্সাইড ব্যৱহাৰ কৰি কৃত্ৰিম ভাবে "গ্ৰীন হাউচ ইফেক্ট" সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰজেক্ট তৈয়াৰ কৰিছে। 




মংগল গ্ৰহৰ দূৰ্বল চৌম্বকক্ষেত্ৰৰ বাবে সৃষ্টি হ'ব পৰা ৰেডিয়েচনৰ সমস্যাৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ প্ৰস্তাব দাঙি ধৰিছে যে মংগল গ্ৰহৰ পৰা নিৰ্দিষ্ট উচ্চতাত এক বিশেষ কক্ষপথত অতি শক্তিশালী বিদ্যুৎ চুম্বক স্থাপন কৰি মংগল গ্ৰহৰ দূৰ্বল চৌম্বকক্ষেত্ৰক শক্তিশালী কৰিব পৰা যাব। তেনে কৰিলে ৰেডিয়েচনৰ সমস্যাটোও নোহোৱা হ'ব।




মংগল গ্ৰহৰ অক্সিজেনৰ সমস্যাটোৰ সমাধান সূত্ৰ বিচাৰি বিভিন্ন পৰীক্ষা নিৰীক্ষা, গৱেষণা আদিবোৰ আৰম্ভ হৈছে। কাৰন ইতিমধ্যে নাছাই ২০২০ চনত মংগল গ্ৰহলৈ মানুহ পঠিওৱাৰ এক পৰীক্ষামূলক অভিযান আৰু পৰবৰ্তী পৰ্যায়ত অৰ্থাৎ ২০৩০ চনত মংগল গ্ৰহলৈ মানুহৰ প্ৰথমটো দল পঠিওৱাৰ পৰিকল্পনা তৈয়াৰ কৰি তুলিছে। তেনে ক্ষেত্ৰত মংগল গ্ৰহত অক্সিজেনৰ সমস্যাটো দূৰ কৰি মানুহৰ জীৱন সম্ভৱ কৰি তুলিবলৈ উপযুক্ত বৈজ্ঞানিক পদক্ষেপ ল'বই লাগিব। অলপতে নাছাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত প্ৰশাসক ৰবাৰ্ট লাইটফুটে এই সমস্যা দূৰীকৰণৰ ক্ষেত্ৰত শেহতীয়াকৈ নাছাই হাতত লোৱা ব্যৱস্থা সমূহৰ কথা সদৰী কৰে। তেখেতে জানিবলৈ দিয়ে যে ২০২০ চনত মংগল গ্ৰহলৈ মানুহ পঠিওৱাৰ যি পৰীক্ষামূলক অভিযান চলোৱা হ'ব, সেই অভিযানতেই মংগল গ্ৰহৰ পৃষ্ঠৰ বিভিন্ন উপাদান সমূহ ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰয়োজনীয় অক্সিজেন উৎপাদন কৰাৰ এলানি পৰীক্ষা সম্পন্ন কৰা হ'ব। এই পৰীক্ষাবোৰৰ সফলতাৰ ওপৰতেই নিৰ্ভৰ কৰিব মানুহে মংগলত বসবাস কৰাৰ ভৱিষ্যত। অৱশ্যে নাছাৰ বিজ্ঞানীসকল আশাবাদী।




নাছাৰ বিজ্ঞানী ৰবাৰ্ট লাইটফুটে প্ৰকাশ কৰা মতে মংগল গ্ৰহৰ বুকুত অপৰ্যাপ্ত পৰিমানে অক্সিজেন প্ৰস্তুত কৰাৰ বাবে উদ্ভিদৰ সালোক সংশ্লেষণ প্ৰক্ৰিয়াত জড়িত ৰসায়নিক বিক্ৰিয়াটো কৃত্ৰিম ভাবে মংগল গ্ৰহৰ বুকুত চলাই নিয়াৰ পৰীক্ষা কৰি থকা হৈছে। মংগল গ্ৰহৰ বায়ুমণ্ডলৰ ৯৫ শতাংশ কাৰ্বন ডাইঅক্সাইডৰ পৰা কৃত্ৰিম সালোক সংশ্লেষণ পদ্ধতিৰে যথেষ্ঠ পৰিমানে অক্সিজেন উৎপাদন কৰাৰ সম্ভাৱনা ইতিমধ্যে প্ৰতিপন্ন হৈছে। ২০২০ চনৰ মংগল অভিযানত এই পৰীক্ষা লানি গ্ৰহটোৰ বুকুত সম্পাদন কৰা হ'ব।




ৰবাৰ্ট লাইটফুটে অক্সিজেন উৎপন্ন কৰাৰ আন কেইটিমান পৰীক্ষাৰ বিষয়েও অৱগত কৰে। তেওঁ জনোৱা মতে বৰ্তমান নাছাৰ বিজ্ঞানীসকলে শক্তিশালী লেজাৰ ৰশ্মি ব্যৱহাৰ কৰি কাৰ্বন ডাইঅক্সাইডৰ পৰা কাৰ্বন পৰমাণুটো আঁতৰাই অক্সিজেন আহৰণ কৰাৰ প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছে। এই পৰীক্ষাটোও তেওঁলোকে ২০২০ চনৰ মংগল অভিযানত সম্পন্ন কৰি মংগলৰ বায়ুমণ্ডলত অক্সিজেন সৃষ্টি কৰাৰ লক্ষ্য স্থিৰ কৰিছে। একেদৰে "ফুৱেল চেল" বা ইন্ধন কোষ ব্যৱহাৰ কৰিও কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ পৰা বিদ্যুৎ বিশ্লেষণ কৰি অক্সিজেন উৎপন্ন কৰাৰ পৰিকল্পনা যুগুত কৰি তুলিছে। এই পৰীক্ষাবোৰ নিয়াৰিকৈ চলাই নিবৰ বাবে নাছাই ২০২০ চনৰ মংগল অভিযানত MOXIE (The Mars Oxygen In-Situ Resource Utilization Experiment) নামৰ এটি ব্যয় বহুল প্ৰকল্প তৈয়াৰ কৰিছে আৰু এই প্ৰকল্পটোৰ কাম কাজবোৰ সঠিকভাবে চলাই নিবলৈ বহুকেইজন অৰ্হতা সম্পন্ন বৈজ্ঞানিকক দায়ীত্ব প্ৰদান কৰিছে।

Tuesday 17 July 2018

মংগল গ্ৰহলৈ একমুখী টিকট



মানুহৰ পদচিহ্ন মহাসাগৰৰ অতল গভীৰতাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সুউচ্চ এভাৰেষ্ট অথবা আমাজানৰ অটব্য অৰণ্যৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মৰুভূমিত মৃত্যু উপত্যকা পৰ্যন্ত বিৰাজমান। পৃথিৱীৰ সীমনা পাৰ কৰি মানবতাৰ জয়গান জোনবাইৰ বুকুতো বাজিছে। তথাপি মানুহ থমকি ৰোৱা নাই। যদিও মানুহে মঙ্গল গ্ৰহলৈ মানৱবিহীন মহাকাশযান প্ৰেৰণ কৰিছে, মানুহৰ পদচিহ্ন কিন্তু এতিয়াও পৰা নাই সৌৰজগতৰ চতুৰ্থ তথা ৰঙচুৱা গ্ৰহ মংগলৰ বুকুত। এইবাৰ পিছে সেই মংগল গ্ৰহত কেৱল মানুহে ভৰি দিয়াই নহয়, মংগলৰ বুকুত স্থায়ীভাবে মানুহৰ বসতি স্থাপনৰ বাবে নেদাৰলেণ্ডৰ এটি অলাভজনক সংস্থাই উদ্যোগ হাতত লৈছে। এই প্রকল্পটিৰ নাম দিয়া হৈছে "মাৰ্চ ওৱান" (Mars One)। বৰ্তমান নিৰ্বাচিত কেইজনমান ব্যক্তিয়ে লাভ কৰিছে মংগল যাত্ৰাৰ একমুখী টিকট, যিসকল কেতিয়াও পৃথিৱীলৈ উভটি নাহে ! কিন্তু কিয় ? 

কিহৰ বাবে তেওঁলোক পুনৰ পৃথিৱীলৈ ঘূৰি নাহে ? দৰাচলতে মংগল গ্ৰহৰ পৰা পুনৰ পৃথিৱীলৈ ৰকেটৰ সহায়ত ঘূৰি আহিবলৈ মংগল গ্ৰহৰ পৃষ্ঠত কোনো উৎক্ষেপন কেন্দ্ৰ নাই। সেয়েহে মংগল গ্ৰহৰ পৰা বৰ্তমান সময়ত পুনৰাই পৃথিৱীলৈ ঘূৰি অহাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাই। সেয়েহে মংগল অভিযাত্ৰী সকলৰ ওভটনি যাত্ৰা নাই। তেওঁলোক পৃথিৱীৰ পৰা চিৰদিনৰ বাবেই আঁতৰি যাবগৈ। 

মাৰ্চ ওৱান প্ৰকল্পৰ জৰিয়তে মংগল গ্ৰহলৈ পৰ্যায় ক্ৰমে উৰা মাৰিবলৈ নিৰ্বাচিত কৰা হৈছে ১০০ জন ব্যক্তি। ২০২৪ চনলৈ প্ৰাৰম্ভিক ভাবে ৪ গৰাকী ব্যক্তিক মংগল গ্ৰহলৈ পঠিওৱাৰ যো-জা চলাই থকা হৈছে। তেওঁলোকে মংগল গ্ৰহক মানুহৰ উপনিবেশ হিচাবে গঢ়ি তুলিবলৈ প্ৰাৰম্ভিক কামকাজবোৰ আৰম্ভ কৰিব। ২০২৪ চনৰ পিছৰ ২০২৬, ২০২৯, ২০৩০, ২০৩১, ২০৩২, ২০৩৩ আৰু ২০৩৪ চনত পৰ্যায় ক্ৰমে মংগল গ্ৰহৰ বুকুলৈ মানুহৰ আগমন ঘটিব, যিসকলে মৰুভূমি সদৃশ ৰঙচুৱা গ্ৰহ মংগলক মানুহৰ বাবে বাসোপযোগী কৰি তোলাত মূখ্য ভূমিকা গ্ৰহন কৰিব। 

মাৰ্চ ওৱান প্ৰকল্পত ৩ গৰাকী ভাৰতীয়ও আছে, যিসকলে মংগল গ্ৰহলৈ যোৱাৰ বাবে একমূখী টিকট পাইছে। তেওঁলোক হ'ল :

ক) তৰণজিৎ সিং ভাটিয়া। ৩১ বছৰীয়া তৰণজিৎ সিং এজন চেণ্ট্ৰেল ফ্লৰিডা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ ডক্টৰেট ডিগ্ৰীধাৰী। তেওঁ বৰ্তমান মাৰ্চ ওৱান প্ৰকল্পৰ অধীনত প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহন কৰি আছে।

খ) ৰিট্টিকা সিং। ৩২ বছৰীয়া ৰিট্টিকা পাঞ্জাৱ প্ৰদেশৰ জলন্ধৰৰ বাসিন্দা যদিও কৰ্মসূত্ৰে ডুবাইত থাকে।

গ) শ্ৰদ্ধা প্ৰসাদ। ২৩ বছৰীয়া শ্ৰদ্ধা প্ৰসাদ কেৰেলাৰ বাসিন্দা। সৰুৰে পৰা মহাকাশ বিজ্ঞানৰ প্ৰতি উৎসুক শ্ৰদ্ধাই বিজ্ঞান ভিত্তিক প্ৰবন্ধ পঢ়ি ভাল পোৱাৰ উপৰিও আজৰি পৰত বেডমিণ্টন খেলি ভাল পায়।

মাৰ্চ ওৱান প্ৰকল্প যদি সফল হয়, বিজ্ঞানী সকলৰ মতে ২০৪০ চনত মানুহে মংগল গ্ৰহত স্থায়ীভাবে বসবাস আৰম্ভ কৰিব। 


Saturday 14 July 2018

গ্রাফিন : কাৰ্বনৰ ধাতবীয় ৰূপভেদ


গ্ৰাফিন এক ধৰণৰ কার্বনৰ ৰূপভেদ, যিয়ে এটা অতি সূক্ষ্ম ষড়ভূজাকাৰ আকৃতিত বিৰাজ কৰে। এই ষড়ভূজৰ ক্ষেত্রফল যিমানেই ডাঙৰ নহওক কিয়, ইয়াৰ প্ৰস্থ কিন্তু এটি পৰমাণুৰ আকাৰৰ সমান। গ্ৰাফিনৰ পৰমাণুবোৰ এনেদৰে বিন্যস্ত হৈ থাকে যে, ই এটি দ্বিমাত্রিক, অতি পাতল মৌচাকৰ দৰে আকৃতি ধাৰণ কৰে।


২০০৪ চনৰ অক্টোবৰ মাহত গ্রাফিন আবিষ্কাৰৰ কথা ঘোষণা কৰা হৈছিল। এটি আবিষ্কাৰৰ বাবে আন্দ্রে গেইম আৰু কনষ্টানটিন নভোচেলভক যুটীয়া ভাবে ২০১০ চনত পদার্থবিজ্ঞানৰ নোবেল পুৰস্কাৰেৰে সন্মানিত কৰা হয়।



গ্রাফিন নামৰ পদার্থবিধ অতি পাতল। গ্ৰাফিনৰ এটি পাতল তৰপৰ ব্যাস ০.১ ৰ পৰা ০.৫ নেন'মিটাৰ মাত্ৰ। অৰ্থাৎ গ্ৰাফিন পৃথিৱীৰ সকলোতকৈ পাতল পদাৰ্থ। গ্ৰাফিন সমূহ আইনাৰ দৰে স্বচ্ছ। গ্ৰাফিনৰ আন এক বৈশিষ্ট হ'ল যে ই এবিধ অতি শক্তিশালী পদাৰ্থ আৰু কঠিনতাৰ ক্ষেত্ৰত ধাতুকৈও কঠিন কাৰ্বনৰ এটি ৰূপভেদ। পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হৈছে যে গ্ৰাফিন তীখা বা ষ্টীলতকৈ ১০০ গুণ দৃঢ় । তদুপৰি গ্ৰাফিন সকলোবোৰ মৌল বা যৌগৰ ভিতৰতেই ভাল বিদ্যুৎ আৰু তাপৰ পৰিবাহী। অতি কম ভৰ বিশিষ্ট গ্ৰফিন সমূহ "সুপাৰ ফ্লেক্সিব'ল" বা অতি নমনীয় ধাতু। সেয়ে গ্ৰাফিনক যিমানেই টানি দীঘল কৰাৰ চেষ্টা নকৰক কিয়, ই কেতিয়াও ছিঙি নেযায়। 



গ্ৰাফিন এবিধ দ্বি-মাত্ৰিক পদাৰ্থ। অৰ্থাৎ গ্ৰাফিনৰ দৈর্ঘ্য আৰু প্রস্থ আছে যদিও ইয়াৰ উচ্চতা নাই (উপেক্ষিত)। সেয়ে গ্ৰাফিনৰ আয়তন শূন্য বুলি ধৰা হয়। ফলত গ্ৰাফিনৰ আন এটা বিচিত্ৰতা হ'ল - ইয়াৰ ঘনত্বও নাই।



গ্রাফিনৰ আৱিষ্কাৰে ইতিমধ্যে বিজ্ঞান জগতত তুমুল আলোড়ন সৃষ্টি কৰিছে। গ্ৰাফিনৰ ব্যৱহাৰে আমাক বিভিন্ন ধৰণে সহায় কৰিব পাৰিব। ইতিমধ্যে কৃষিক্ষেত্র, শস্য সুৰক্ষা, কেঞ্চাৰ কোষ প্রতিহত কৰা, ৰোগীৰ দেহৰ বিভিন্ন স্থানলৈ ঔষধৰ পৰিবহন, বেটাৰীৰ আয়ুকাল বৃদ্ধি, ৰঙৰ স্থায়ীত্ব বৃদ্ধি, পানী পৰিশোধন, "সুপাৰকেপাচিটৰ" বা অতি-বিদ্যুতধাৰক তৈয়াৰ, পেকেজিং আৰু ওৱাটাৰপ্রুফিং, চোলাৰ চেল, এল.ই.ডি, স্মার্টফোন, কম্পিউটাৰ, ফ্লেক্সিবল ইলেক্ট্রনিক্স আদি নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত গ্ৰাফিনৰ ভূমিকা অপৰিসীম বুলি বিবেচিত হৈছে। তদুপৰি গ্ৰাফিনক ধাতুৰ বিকল্প হিচাবে ব্যৱহাৰ কৰি মামৰ প্ৰতিৰোধী সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰিব পৰা যাব। 



গ্রাফিনৰ এক উল্ল্যেখনীয় বৈশিষ্ট হ'ল "ৰেডিও এক্টিভ ডিচপোজেল"। অৰ্থাৎ কোনো "ৰেডিও এক্টিভ" বা তেজস্ক্ৰিয় ধাতুক গ্রাফিনৰ তৰপ এটাৰে আৱৰি ৰাখি ধাতুটোৰ ঘাটক ৰেডিয়েচন বা বিকিৰণৰ পৰা বাচিব পৰা যাব। গ্রাফিনৰ ব্যবহাৰ কৰি মানুহৰ দেহত সংস্থাপন কৰিব পৰা নকল মাংসপেশী বা "আর্টিফিচিয়েল মাচ'ল" তৈয়াৰ কৰা সম্ভব হৈ উঠিব। মুঠতে গ্ৰাফিনৰ আৱিষ্কাৰ মানৱ সমাজলৈ এক বৰদান হিচাবে বিবেচিত হৈছে।

Wednesday 4 July 2018

অনাদি অনন্ত প্ৰসাৰী


আধুনিক মনৰ চালিকা শক্তি হ'ল বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভংগী। বৰ্তমান সময়চোৱাত সমগ্ৰ বিশ্বতেই সৰ্বসাধাৰন মানুহৰ মাজতো বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ সৃষ্টি হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। এয়া শুভ লক্ষণ। কোমল বয়সৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ মনত বিজ্ঞানৰ বিভিন্ন বিষয় অথবা পৰিঘটনাবোৰে ৰেখাপাত কৰে। ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ মাজত এক সুস্থ বৈজ্ঞানিক মানসিকতা গঢ়ি তুলিবলৈ তেওঁলোকক বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আকৃষ্ট কৰি তুলিব লাগিব। তাৰবাবে পাঠ্যপুথিৰ উপৰিও অন্যান্য বিজ্ঞান বিষয়ক তথ্যৰ যোগান ধৰাটোওঁ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়।


তেনে এক উদ্যেশ্য আগত ৰাখিয়েই বিজ্ঞানৰ কিছু নিৰ্বাচিত বিষয়বস্তু সামৰি লৈ সকলো মানুহে বুজিব পৰাকৈ "অনাদি অনন্ত প্ৰসাৰী" নামত এই পুথিখন প্ৰকাশ কৰা হৈছে। পুথিখন বৰ্তমান গুৱাহাটী আৰু টংলাৰ কিতাপ দোকানত উপলব্ধ হৈছে। অনতি পলমে আমাৰ দ্বিতীয়খন গ্ৰন্থ "অনাদি অনন্ত প্ৰসাৰী" এমাজনত মুকলি কৰা হ'ব।

https://nenow.in/north-east-news/assam-anadi-ananta-prashari-released-in-udalguri.html