সেয়া ১৯৬০ চন মানৰ কথা। গুৱাহাটীৰ উজান বজাৰৰ এখন বিয়া। নিমন্ত্ৰিত অতিথি হিচাবে ৰভাতলিত একেলগে বহি আছিল হীৰেন ভট্টাচাৰ্য (হীৰুদা), জয়ন্ত হাজৰিকা (ৰাণা দা) আৰু নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ বাইদেউ। খেয়ালী মনৰ হীৰুদাই হঠাতে এটা প্ৰস্তাৱ দাঙি ধৰিলে। প্ৰস্তাৱটি এনেধৰণৰ - নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈয়ে এটা গান লিখিব লাগে আৰু সেই গানটিত সুৰ দিব লাগিব জয়ন্ত হাজৰিকাই। সময় দুয়োজনৰ বাবে মাত্ৰ তিনি মিনিটকৈ। আকোৰগোঁজ হীৰুদাৰ কথা কোনে বাৰু পেলাব পাৰে!
চিগাৰেটৰ পেকেটটোৰ উকা ফালটোৰ ওপৰত কলমটো ৰাখি নিৰ্মলপ্ৰভা বাইদেউৱে ৰভাৰ বাহিৰলৈ চকুযুৰি থেলি পঠিয়াই দেখিলে যে অনতিদূৰত এখিলা কলপাত বতাহত লৰি আছে। পিছ মুহূৰ্ততে তেওঁ জয়ন্ত হাজৰিকা (ৰাণাদা)ৰ পিনে চালে। জয়ন্ত হাজৰিকা তেতিয়া চেঙেলিয়া ডেকা ল’ৰা। বয়স মাত্ৰ ১৭ বছৰ। ৰাণাদা (জয়ন্ত হাজৰিকা)ৰ বয়সৰ স’তে মিলা চঞ্চল এখিলা কলপাত। বাইদেউৰ কলমটোৱে চিগাৰেটৰ পেকেটৰ ওপৰেদি মসৃণ গতি আৰম্ভ কৰিলে:
“আগলি বতাহে কঁপালে কলৰে পাত
মন উৰণীয়া হেৰালে বাটৰে আঁত।
বুজোঁ কি নুবুজোঁ চিনাকি কুলিৰে মাত
মেলো কি নেমেলো আকাশে চুবলৈ হাত
হেৰালে বাটৰে আঁত।
এটি মাথোঁ ফুল মনৰে ডালতে কঁপে
এটি মাথোঁ পখী এই উৰে উৰে
কিনো ফুল সিটি
কিনো পখী সিটি
জিৰাব কিহৰে ছাঁত
হেৰালে বাটৰে আঁত।”
তাৰ থিক পিছৰ তিনি মিনিটৰ ভিতৰত গীতটিত সুৰ দিলে ৰাণা দাই। সৃষ্টি হ’ল এটি যুগজয়ী গীতৰ। আগলি বতাহে কঁপালে কলৰে পাত" ৰাণা দা (জয়ন্ত হাজৰিকা)ৰ এইচ.এম.ভিৰ যোগেদি ৰেকৰ্ডিং কৰা প্ৰথমটো গীত। দৰদী শিল্পী জয়ন্ত হাজৰিকা দেৱলৈ আজি ওপজা দিনৰ শ্ৰদ্ধা নিবেদন কৰিলোঁ।
