মৃত্যুশয্যাত প্ৰবাহমান সময়

সময় মহামূল্যবান, অথচ আমি সময়ক কেতিয়াও দেখা পোৱা নাই। চুই চাব পৰা নাই সময়। বোৱতী নদীৰ সোঁতৰ দৰে চিৰ প্ৰবাহমান হৈ মাথো বৈ গৈছে সময়। কলৈ, আমি নেজানো। সময়ে নীৰবে আমাক লৈ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে ভৱিষ্যতৰ অজান মূহুৰ্তৰে ভৰা সময়ৰ আন এখন জগতলৈ।

কিন্তু কি এই সময় যাৰ সঠিক খবৰ ৰাখিবলৈ আমি তাহানিৰ পৰাই সাজি আহিছো বালি ঘড়ীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিজ্ঞানৰ শেহতীয়া সংযোজন - পাৰমানবিক ঘড়ী।

সময়েতো কাৰোবাৰ বাবে অপেক্ষাত নৰয়। অবিৰাম গতিত আগবাঢ়ে সময়। আমাৰ মৃত্যুৰ পিছতো চলমান হৈ ৰ'ব সময়। আমাৰ উত্তৰ পুৰুষেও সময়ক লৈ ব্যস্ত হ'ব। সময়ৰ আতিগুৰি বিচাৰি গৱেষণা অব্যাহত ৰাখিব - সময় অনন্ত ? নে সময় এদিন নোহোৱা হৈ যাব ?

অৰ্থাৎ সময়ৰ মৃত্যু !!! হয়, সময়ৰ মৃত্যু। সম্প্ৰতি বিজ্ঞানী সকলে ধৰি লৈছে যে- সময় অনন্ত নহয়। এই বিশ্বব্রহ্মাণ্ডখনে নির্দিষ্ট এক সময়ৰ হাতত ধৰিয়েই আজিৰ পৰা কেইবা বিলিয়ন বছৰ পূর্বেই যাত্রা আৰম্ভ কৰিছিল। এক নিৰ্দিষ্ট পর্যায়ৰ পিছত যিহেতু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখনেই ধ্বংসপ্ৰাপ্ত হ'ব, সেই ধ্বংসই সময়ৰো অন্তিম মূহুৰ্তটোক আমন্ত্ৰণ কৰিব। অৰ্থাৎ সময়ৰ মৃত্যু ঘটিব।

সময়ে ইতিমধ্যে শৈশব আৰু কৈশোৰ কাল অতিক্ৰম কৰি যৌৱনৰ দেওনাও অতিক্রম কৰিবলৈ ওলাইছে। এই মহাবিশ্বৰ সম্প্রসাৰণৰ লগে লগে সময়ৰ বয়সো বৃদ্ধি পাইছে। আমাৰ দৃশ্যমান মহাবিশ্বৰ অবস্থান ভেদে সময়ৰ মান ভিন ভিন হয়। মহাবিশ্বৰ কোনো এক স্থানৰ সময় এবছৰ হ'লে আমাৰ পৃথিবীত সেই সময় মাত্ৰ এদিনো হ'ব পাৰে। একেদৰে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ কোনো স্থানৰ ১ ছেকেণ্ড পৃথিবীৰ বাবে কেইবাবছৰো হ'ব পাৰে। সময়ৰ এই আপেক্ষিকতাৰ ধাৰণা সৰ্বপ্ৰথম এলবাৰ্ট আইনষ্টাইনে আগবঢ়াইছিল। আচলতে সময় নামৰ ৰাশিটোৰ মান বা গতিশীলতা কোনোটোৱেই ধ্ৰুৱক বা স্থিৰ নহয়।

সময়ে এক সুদীর্ঘ পথ অতিক্রম কৰিহে আমাৰ কাষলৈ আহিছে। এই মহাবিশ্বৰ যিদিনা জন্ম হৈছিল, ঠিক সেইদিনাই সময়ৰো জন্ম হৈছিল। তেনেক্ষেত্ৰত সময়ৰ বর্তমান বয়স ১৩.৮ বিলিয়ন বছৰ। সেয়েহে পৃথিৱীৰ সময় অনুযায়ী সময়ৰ বয়স তেৰশ আশী কোটি বছৰ। ক্ৰমে বাৰ্ধক্যৰ দিশে আগবঢ়া সময় বাৰু আৰু কিমান দিনলৈ জীয়াই থাকিব ?

সময়ৰ আসন্ন মৃত্যু সম্বন্ধে বিজ্ঞান সমাজত গুণাগঁথা ইতিমধ্যেই আৰম্ভ হৈছে। সম্প্ৰতি বিজ্ঞানীসকলে সময়ৰ মৃত্যু সম্বন্ধে ৫টা তত্ব আগবঢ়াইছে। এই তত্ব কেইটাৰ ভিতৰত ৪টা তত্বৰ সময় আৰু ৩.৫ বিলিয়ন বছৰ হে জীয়াই থাকিব। কিন্তু ৫মটো তত্বই আচৰ্যকৰ ভাবে তথ্য দাঙি ধৰিছে যে আপুনি এই লিখনিটো পঢ়ি শেষ কৰাৰ কিছু আগতেই সময়ৰ মৃত্যু হ'ব পাৰে।

অৰ্থাৎ সময়ৰ স্থায়ীত্ব এক অনিশ্চয়তাৰ বেহা। সময় যেন আজোককাৰ দিনৰেই পুৰণি ৱাল ক্লকটো হে, কেতিয়া বন্ধ হৈ যায় তাৰ একো নিশ্চয়তা নাই !!!