ৰকেটৰ বিষয়ে যৎকিঞ্ছিত

ৰবাৰ্ট গোদাৰ্ট নামৰ বিজ্ঞানীজনে 1926 চনত 16 মাৰ্চত প্ৰথম জুলীয়া ইন্ধনযুক্ত ৰকেট সাজি সফলতাৰে ইয়াৰ পৰীক্ষণ কৰিছিল । তেখেতৰ এই ৰকেটটো পৰীক্ষণৰ সময়ত প্ৰতি ছেকেণ্ডত 25 ফুট উচ্চতালৈ ধাবিত হৈছিল । 1907 চনত তেওঁ পলিটেকনিকৰ ছাত্ৰ হৈ থকা অৱস্থাতেই জুলীয়া ইন্ধনযুক্ত ৰকেটৰ গৱেষণা আৰম্ভ কৰিছিল । 1914 চনত তেওঁ যেতিয়া ৱৰশ্বেষ্টাৰৰ ক্লাৰ্ক বিশ্ববিদ্যালয়ত শিক্ষকতা আৰম্ভ কৰে, তেতিয়াৰ পৰাহে বায়ু শূন্য স্থানত উৰিব পৰা ৰকেটৰ বিষয়ে চিন্তা আৰম্ভ কৰে । এইখিনিতেই কৈ থোৱা ভাল হব যে জেট বা এৰোপ্লেন বায়ু থকা ঠাইতহে উৰিব পাৰে, কিয়নো জেট ইঞ্জিনৰ দহনৰ বাবে অক্সিজেন গেছৰ আৱশ্যক হয় । ৰকেট কিন্তু বায়ুশূন্য অৱস্থাৰ মাজেৰেও গতি কৰিব পাৰে কিয়নো ৰকেটৰ ইন্ধন দহনৰ বাবে অক্সিজেন উৎপন্ন ৰকেটৰ ভিতৰতে কৰাৰ ব্যৱস্থা থাকে । পিছলৈ গোদাৰ্টে তেখেতৰ ৰকেটৰ যথেষ্টখিনি কাৰিকৰী দিশৰ উন্নতি সাধন কৰে আৰু 1930 চনত মেক্সিকো চহৰত সম্পন্ন কৰা ৰকেটৰ পৰীক্ষণটো বেছ গুৰুত্বপূর্ণ আছিল কিয়নো এই পৰীক্ষণৰ সময়ত গোদাৰ্টৰ ৰকেটে শব্দৰ গতিবেগক চেৰ পেলাই প্ৰায় 1200 কিমি প্ৰতি ঘণ্টা বেগত আকাশৰ বুকুলৈ ধাবিত হৈছিল । এই সফলতাক আমেৰিকাৰ চৰকাৰে স্বীকৃতি দি তেখেতক পেটেণ্ট দিয়া হৈছিল । 1945 চনৰ 10 আগষ্টত এই মহান বিজ্ঞানীজনৰ মৃত্যু হয় ।