17 ডিচেম্বৰ, 1903 চনৰ প্ৰথম উৰাজাহাজৰ উৰণ

মানুহৰ বহুতো সপোন থাকে। থাকে বহুতো আশা, প্ৰত্যাশা বা প্ৰবল ইচ্ছা। শতিকা জুৰি মানুহক এনে কিছুমান আশাই অস্থিৰ কৰি ৰাখিছে। আশাবোৰ সহজে পুৰণ হোৱা বস্তুও নহয়। অপূৰ্ণ আশাবোৰক পূৰ্ণতা দিবলৈ, সপোনক বাস্তৱ কৰিবলৈ কিছুমান মানুহে অহৰহ প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখে। তেনে দুজন আমেৰিকান ভাই-ককাইৰ একানপটীয়া প্ৰচেষ্টাই ইতিমধ্যে স্থানীয় মানুহৰ মাজত এক আলোড়ন সৃষ্টি কৰিছে। 1903 চনৰ 17 ডিচেম্বৰৰ সেই ফৰকাল পুৱাৰেই পৰা মুকলি পথাৰৰ দাঁতিত কৌতুহলী জনতাই ভিৰ কৰিছেহি। ইতিমধ্যে দুয়ো ভায়েকে মানুহৰ সপোনক বাস্তৱত পৰিণত কৰাৰ প্ৰয়াসেৰে নিজ হাতে প্ৰস্তুত কৰা বিশাল আকাৰৰ উৰাজাহাজখন থেলি মুকলি পথাৰখনলৈ আনিছে। সৰু ভায়েকজনে উৰাজাহাজৰ পাইলটৰ আসনত বহি অন্তিমবাৰৰ বাবে যানখনৰ বিভিন্ন অংশবোৰত চকু ফুৰাই লৈ মাটিত ৰৈ থকা ডাঙৰ ভায়েকক ইংগিত দিলে। ডাঙৰ ভায়েকে অকণমানো সময় নষ্ট নকৰি পথাৰখনৰ সামান্য এঢলীয়া ঠাইডোখৰৰ ওপৰেদি উৰাজাহাজখন ঠেলি লৈ গ'ল। মূহুৰ্ততে উৰাজাহাজখনৰ ইঞ্জিনটোৱে গৰজি উঠিল আৰু চকুৰ পচাৰতেই পথাৰখনত ৰৈ থকা সকলো মানুহকেই চৰিত কৰি উৰাজাহাজখন আকাশৰ দিশে উৰা মাৰি গ'ল। মাটিৰ পৰা নিৰ্দিষ্ট উচ্চতালৈ গৈ প্ৰায় 12 ছেকেণ্ড আকাশত উৰি থাকি উৰাজাহাজখন পুনৰ মাটিলৈ নামি আহিল। দুয়ো ভায়েকে আনন্দত ইজনে সিজনক আকোঁৱালি ধৰিলে। আন সকলো মানুহ আচৰিত, মূক, কিংকৰ্তব্যবিমূৰ হৈ পৰিল। এয়া যে তেওঁলোকৰ সাতামপুৰুষীয়া সপোন ! মানুহে যে তেওঁলোকৰ চকুৰ সমুখতেই ৰূপকথাৰ পৰীৰ দৰেই আকাশত উৰিছে !! আজিৰ দিনটোত উৰাজাহাজৰ প্ৰথম উৰণৰ 113 বছৰ পুৰ হ'ল। দুই আমেৰিকান ভাতৃ অৰভিল ৰাইট (কণিষ্ঠ) আৰু উইলবাৰ ৰাইট (জেষ্ঠ) এই মহান আৱিষ্কাৰৰ বাবে সমগ্ৰ বিশ্বতেই বন্দিত।