মোৰ আৰু পৃথিৱীৰ

এনেকৈয়ে আছোঁ: দুখ মোৰ কোলাৰ কেঁচুৱা,

বাৰে বাৰেদুহাতেৰে দাঙি ল’ব লাগে |

 জিভাত দুখৰ ঘৰৰ লোণ,ওকালিত ওলাই আহে ভাতৰ নিসনি |

 খং মোৰ সহজতে নুঠে |

দায়িত্বশীল পিতাৰ দৰে ম‍ই জানোখং কেনেকৈ সামৰি থ’ব লাগে;

ক্ষমায়েই বা কাক বোলে | 

প্ৰচুৰ দায়িত্ব মোৰ |

দুখবোৰ তুলি-তালি মানুহ কৰাৰ গধুৰ দায়িত্ব,

একান্ততাত জুৰুলি-জুপুৰি নৰীয়া দেহা,

কিবা এটা ক’ব খুজিলেই আলজিভাৰ পৰা ছিটিকি পৰেঅজানিত তেজ 

মুখৰ ভিতৰে-বাহিৰে |